انواع طهارت‏
در ديدگاه فقهى و شرعى دوگونه طهارت مطرح است:
1- طهارت ظاهرى: فقها، يازده «3» چيز را نجس مى‏دانند (كه اسامى و احكام مربوط به هركدام به تفصيل در كتب فقهى بيان شده است). شايسته است مؤمن عبادت كننده براى حضور در پيشگاه خداوند و عبادت او بدن و لباس خود را از آلودگى به آنها پاك سازد. اين پاكيزگى را طهارت ظاهرى مى‏گويند.

2- طهارت معنوى (باطنى): علاوه‏بر لزوم پاك نمودن بدن و لباس‏از ناپاكيهاى ظاهرى، آيين مقدّس اسلام، انجام تشريفات خاصّى را نيز براى پيروانش مقرر داشته كه بايد آنها را به قصد تحصيل طهارت باطنى انجام دهند. اين تشريفات (كه تفصيل كيفيّت انجام آنها نيز در كتب فقهى بيان شده) به سه صورت: وضو، غسل و تيمّم انجام مى‏پذيرد و نتيجه عملى آنها نوعى نشاط و شايستگى روحى است كه از آن به طهارت معنوى تعبير مى‏شود.دو نوع طهارت ظاهرى و باطنى با هم در ارتباط بوده و هر كدام مكمّل ديگرى هستند و مهمترين نتيجه‏اى كه از تحصيل اين دو نوع طهارت براى انسان حاصل مى‏شود، كسب آمادگى و شايستگى براى باريابى در پيشگاه الهى است.