بىنيازى خداوند از عبادت بندگان
خداوند متعال غنى بالذّات است، نه نيازى به عبادت و اطاعت ما دارد و نه از معاصى بندگانش زيان مىبيند.
گر جمله كاينات كافر گردند
بر دامن كبرياش ننشيند گرد
سود و زيان ناشى از عبادت و معصيت، به خود بنده باز مىگردد، زيرا اين بنده است كه در سايه عبادت خدا و پيروى از فرامين او از نعمت قرب الهى بهرهمند مىشود و عزّت مىيابد و در اثر معصيت و نافرمانى خداوند، سقوط مىكند و از رحمت گسترده او محروم مىگردد.آيات متعدّدى از قرآن كريم اين حقيقت را با تعابيرى گوناگون بيان كرده است؛ مانند: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ اساءَ فَعَلَيْها» «1»هر كس كار شايستهاى بهجا آورد، براى خود اوست و كسى كه كار بد مىكند به زيان خود اوست.و نيز مىفرمايد: «وَ مَنْ يَشْكُرُ فَأِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَأِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ حَميدٌ» «2»هر كس شكرگزارى كند، تنها به سود خويش شكر كرده و آن كس كه كفران كند،- زيانى به خدا نمىرساند، چرا كه- همانا خداوند بىنياز و ستوده است.حضرت على عليه السلام نيز در نخستين فراز از خطبهاى كه در آن اوصاف متّقين رابيان داشته مىفرمايد: «فَأِنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالى خَلَقَ الْخَلْقَ حينَ خَلَقَهُمْ غَنِيّاً عَنْ طاعَتِهِمْ، امِناً مِنْ مَعْصِيَتِهِمْ، لِانَّهُ لا تَضُرُّهُ مَعْصِيَةُ مَنْ عَصاهُ وَ لا تَنْفَعُهُ طاعَةُ مَنْ اطاعَهُ ...» «1»خداى سبحان و بزرگ، جهانيان را آفريد، در حالىكه از طاعتشان بىنياز و از [گزند] نافرمانىشان در امان بود؛ زيرا نافرمانى آن كه او را عصيان كند، بدو زيانى نرساند و طاعت آن كس كه فرمانش را برد، بدو سودى نبخشد.
|