آفات خدمتگزارى‏
خدمتگزارى آفاتى دارد كه شخص خدمتگزار گاهى در حين عمل دچارش مى‏شود،مثل اينكه انگيزه خدمت رسانى او الهى نباشد، بلكه براى جلب منفعت شخصى خدمت كند. قدمى بر مى‏دارد تا قدمى برايش برداشته شود. خدمت مى‏كند تا به نام و نانى برسد و شهرت و مقامى به‏دست آورد. يا به اهلش خدمت نمى‏كند و يا در حين خدمتگزارى موازين اخلاق اسلامى را زير پا مى‏گذارد.گاهى نيز شخص خدمتگزار بعد از عمل، آسيب مى‏بيند و خدمت خود را با به رخ كشيدن، منّت نهادن، اذيت و آزار كردن و ... تباه مى‏سازد.اينك به‏عنوان نمونه به دو آفت مهمّ خدمتگزارى اشاره مى‏كنيم:

الف- ريا
ريا يكى از آفت‏هاى عبادت است «1» و خدمتى هم كه براى رضا و خشنودى و تقرّب به خدا باشد نيز عبادت است. بنابراين ريا و نمايش خدمت از آفات خدمتگزارى محسوب مى‏شود. امير مؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: «كُلُّ حَسَنَةٍ لا يُرادُ بِها وَجْهُ اللَّهِ تَعالى‏ فَعَلَيْها قُبْحُ الرِّياءِ وَ ثَمَرَتُها قُبْحُ الْجَزاءِ» «2»
هر نيكى و خدمتى كه بدان خوشنودى خدا اراده نشود، زشتى ريا بر چهره آن مانده و نتيجه‏اش زشتى پاداش است.

ب- منّت و آزار
يكى از نشانه‏هاى خدمت عبادى، آن است كه شخص خدمتگزار كارهاى نيك خود را به رخ خدمت شوندگان نكشد، بر آنان منّت ننهد و اذيّت و آزارشان نرساند وگرنه عمل خويش را پايمال كرده است. حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد:مَنْ مَنَّ بِمَعْرُوفِهِ افْسَدَهُ» «3»هر كس با كارهاى نيك خود (بر ديگران) منّت نهد تباهش مى‏سازد.و در جاى ديگر خطاب به مالك اشتر و همه دولتمردان هشدار مى‏دهد كه مبادا خدمات عمومى و فعاليت‏هاى مردم را با منّت و ... آلوده سازند: «ايَّاكَ وَالْمَنَّ عَلى‏ رَعِيَّتِكَ بِاحْسانِكَ ... فَانَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الْاحْسانَ» «1»مبادا با نيكى خود بر رعيّت، منّت بگذارى ... كه منّت نهادن نيكى را باطل مى‏كند.