ب- بهداشت تن و روان
نماز گزاران همواره از صفاى ظاهرى و باطنى خاصّى برخوردارند كه بىنمازان فاقد آنند.
بهداشت تن: برخى از شرايط نماز، موجب بهداشت تن، لباس و به تبع آن بهداشت محيط زندگى مىشود. در برخى از سخنان معصومينبراى برخى نمازها اثر مستقيم بهداشتى عنوان شده است، بطور مثال، على عليه السلام مىفرمايد: «قِيامُ اللَّيْلِ مَصَحَّةٌ لِلْبَدَنِ» «1»برخاستن شب (براى نماز) سبب سلامتى جسم است.بهداشت روان: يكى از فلسفه هاى تشريع نماز، «ياد خدا» است چنانكه در قرآن آمده است: «أَقِمِ الصَّلوةَ لِذِكْرى» «2»براى ياد من نماز بگزار.و ياد خدا، منشأ آرامش دل و امنيت روانى است، همانطور كه در قرآن مىخوانيم: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «3»هان! به ياد خدا دلها آرام گيرد.پس، تأثير نماز در بهداشت روانى مردم نمازگزار قطعى است وآرامش و امنيّت نسبى بيشترى كه در جوامع اسلامى حكمفرماست.شاهد اين تأثير است. به تعبير امام خمينى رضوان اللَّه عليه:«شما پروندههايى كه در دادگستريها در جاهاى ديگر، دادگاههاست برويد ببينيد، از نماز خوانها ببينيد پرونده هست آنجا؟ از بى نمازها پرونده هست، هر چه پرونده پيداكنيد، پرونده بىنمازها هست.» «1»
|