ب- بهداشت تن و روان‏
نماز گزاران همواره از صفاى ظاهرى و باطنى خاصّى برخوردارند كه بى‏نمازان فاقد آنند.
بهداشت تن: برخى از شرايط نماز، موجب بهداشت تن، لباس و به تبع آن بهداشت محيط زندگى مى‏شود. در برخى از سخنان معصومين‏براى برخى نمازها اثر مستقيم بهداشتى عنوان شده است، بطور مثال، على عليه السلام مى‏فرمايد: «قِيامُ اللَّيْلِ مَصَحَّةٌ لِلْبَدَنِ» «1»برخاستن شب (براى نماز) سبب سلامتى جسم است.بهداشت روان: يكى از فلسفه هاى تشريع نماز، «ياد خدا» است چنانكه در قرآن آمده است: «أَقِمِ الصَّلوةَ لِذِكْرى» «2»براى ياد من نماز بگزار.و ياد خدا، منشأ آرامش دل و امنيت روانى است، همانطور كه در قرآن مى‏خوانيم: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «3»هان! به ياد خدا دلها آرام گيرد.پس، تأثير نماز در بهداشت روانى مردم نمازگزار قطعى است وآرامش و امنيّت نسبى بيشترى كه در جوامع اسلامى حكمفرماست.شاهد اين تأثير است. به تعبير امام خمينى رضوان اللَّه عليه:«شما پرونده‏هايى كه در دادگستريها در جاهاى ديگر، دادگاههاست برويد ببينيد، از نماز خوانها ببينيد پرونده هست آنجا؟ از بى نمازها پرونده هست، هر چه پرونده پيداكنيد، پرونده بى‏نمازها هست.» «1»