عرش خدا، جاى پاكان‏
مؤمن عابد سزاوار است، در هنگام تطهير توجه داشته باشد كه تكليف به اين امر (تطهير) براى انجام عبادات و مناجات با آفريدگار از اين جهت است كه اعضايى كه امر به تطهير آنها شده، مباشر امور دنيوى «3» بوده و در تيرگيهاى طبيعت مادى فرو رفته و از لياقت ايستادن در پيشگاه‏ خداى سبحان و اشتغال به عبادات؛ بيرون رفته‏اند. پس؛ به تطهير آنها امر شده تا از آن تيرگيها و كدورتها پاك شود و شايسته مناجات با خداى سبحان گردد. «1» امام رضا عليه السلام درباره علّت طهارت و وضو گرفتن فرمود: «... امر به وضو بدان سبب است كه بنده، هنگام ايستادن در برابر خداى بزرگ و مناجات با او پاكيزه باشد ... از پليدى و نجاست پاك باشد، همچنين در وضو، نابودى كسالت و دورى از خواب آلودگى است و دل براى ايستادن در پيشگاه خدا تزكيه مى‏گردد.» «2»از اين رو، قرآن پس از دستورهاى لازم براى انجام غسل، وضو و تيممّ مى‏فرمايد: «ما يُريدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لكِنْ يُريدُ لِيُطَهِّرَكُمْ» «3»خداوند نمى‏خواهد دشوارى براى شما ايجاد كند، بلكه مى‏خواهد شما را پاكيزه سازد.نكته جالبتر اينكه رسول اكرم صلى الله عليه و آله واژه «غسل» به معناى «شستن» را كه در مورد پاكيزگى و شستن ظاهرى لباس و بدن به كار مى‏رود، در مورد طهارت و پاكيزگى درونى استعمال كرده، در دعا مى‏فرمايد: «اللَّهُمَّ اغْسِلْنى‏ فيهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنى‏ فيهِ مِنَ الْعُيُوبِ» «4»خدايا در اين روز، مرا از گناهانم بشوى و از عيبها پاكم كن.