ارزش و اهمّيّت اخلاص‏
اخلاص، معيار ارزش عبادت، مقامى از مقامات مقرّبان الهى و هدف دين است. هر كس آن را يافت، موهبتى الهى نصيبش گشته كه به وسيله آن به مقامات بزرگى خواهد رسيد. چرا چنين نباشد، در حالى كه خداوند متعال، بندگانش را به آن امر كرده، مى‏فرمايد: «فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ» «3»خدا را بخوانيد، در حالى كه تنها براى او در دين اخلاص مى‏ورزيد، اگر چه كافران را ناخوش آيد.در سخنان پيشوايان معصوم، تعابير گوناگونى، از قبيل بهترين عبادت،ثمره عبادت، غايت دين، عبادت مقرّبان الهى و مانند آن درباره فضيلت اخلاص آمده است. در اهميت اخلاص همين بس كه شرط قبولى عمل است و اگر در عملى موجود نباشد، بى‏هدف و بى‏نتيجه خواهد بود. از اين رو، على عليه السلام فرمود: «مَنْ لَمْ يَصْحَبِ الْإِخْلاصُ عَمَلَهُ لَمْ يُقْبَلْ» «1»عمل هر كس كه با اخلاص همراه نباشد، قبول نمى‏شود.