اخلاص در عبادت چيست؟
اخلاص به معنى «خالص كردن، ويژه كردن، ارادت صادق داشتن ...» است. «1»بر اساس اين معنى، مخلص كسى است، كه طاعات و عبادات خود را از هرگونه آلودگى و آميختگى به غير خدا خالص كرده، انگيزه‏اى جز تقرّب به درگاه خدا ندارد. از اين رو، فقط به او دل مى‏بندد و تعريف و تكذيب ديگران، در نظرش يكسان است و هدف از عبادت، جلب رضايت خالق است نه كس ديگر.
حضرت على عليه السلام در اين باره فرمود: «الْعِبادَةُ الْخالِصَةُ أَنْ لا يَرْجُوَ الرَّجُلُ إِلَّارَبَّهُ، وَ لا يَخافُ‏إِلاذَنْبَهُ» «1»عبادت خالص آن است كه مرد جز به پروردگارش اميد وار نبوده و جز از گناه خويش نهراسد.
امام صادق عليه السلام فرمود: «لا يَصيرُ الْعَبْدُ عَبْداً خالِصاً لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَتَّى يَصيرَ الْمَدْحُ وَ الذَّمُّ عِنْدَهُ سَواءً ...» «2»انسان، بنده خالص خداى بزرگ نمى‏شود تااينكه تعريف وتكذيب (ديگران) در نظرش يكسان باشد.