هدف خلقت در قرآن
خداوند در آفرينش انسان هدف بسيار مهمى را دنبال كرده است.قرآن كريم آن هدف مهم را چنين معرفى مىكند. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدوُنِ» «3»جن و انس را جز براى پرستيدن و عبادتم نيافريدم.چنان كه گذشت، انسان با پرستش خدا، ارج و منزلت خويش را بالا مىبرد و گرنه روشن است كه ذات مقدّس خدا كمترين نيازى به عبادت ندارد.از اين رو، خداوند در ابتداى آفرينش انسان، از او پيمان مىگيرد كه در مسير عبادت او كه «صراط مستقيم» است، گام بردارد و جز او را نپرستد كه آن راه شيطان است. خداى تعالى در قرآن مجيد مىفرمايد: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يابَنى ادَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّمُبينٌ وَ أَنِ اعْبُدُونى هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ» «1»اى فرزندان آدم! آيا با شما پيمان نبستم كه شيطان را نپرستيد زيرا او دشمن آشكار شماست و مرا عبادت كنيد كه راه راست همين است؟
خداوند سبحان در اين آيه ضمن اين كه انسان را از عبادت و اطاعت شيطان منع مىكند، هدف و غايت زيستن را عبادت واطاعت از خود مىداند و پيمان و قانون خلقت را شاهد مىآورد كه بايد انسانها عبوديت خدا را بر بندگى غير خدا مقدم بدارند و دليلش را درست بودن اين راه مىداند. «2»
|