هدف خلقت در قرآن‏
خداوند در آفرينش انسان هدف بسيار مهمى را دنبال كرده است.قرآن كريم آن هدف مهم را چنين معرفى مى‏كند. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدوُنِ» «3»جن و انس را جز براى پرستيدن و عبادتم نيافريدم.چنان كه گذشت، انسان با پرستش خدا، ارج و منزلت خويش را بالا مى‏برد و گرنه روشن است كه ذات مقدّس خدا كمترين نيازى به عبادت‏ ندارد.از اين رو، خداوند در ابتداى آفرينش انسان، از او پيمان مى‏گيرد كه در مسير عبادت او كه «صراط مستقيم» است، گام بردارد و جز او را نپرستد كه آن راه شيطان است. خداى تعالى‏ در قرآن مجيد مى‏فرمايد: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يابَنى‏ ادَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّمُبينٌ وَ أَنِ اعْبُدُونى‏ هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ» «1»اى فرزندان آدم! آيا با شما پيمان نبستم كه شيطان را نپرستيد زيرا او دشمن آشكار شماست و مرا عبادت كنيد كه راه راست همين است؟
خداوند سبحان در اين آيه ضمن اين كه انسان را از عبادت و اطاعت شيطان منع مى‏كند، هدف و غايت زيستن را عبادت واطاعت از خود مى‏داند و پيمان و قانون خلقت را شاهد مى‏آورد كه بايد انسانها عبوديت خدا را بر بندگى غير خدا مقدم بدارند و دليلش را درست بودن اين راه مى‏داند. «2»