ب- رسوايى محشر
كسى كه در دنيا مطيع اوامر الهى نبوده، پيرو هواى نفس و دنياى طلبى باشد، پس از زنده شدن در قيامت سرگردان و حيرت زده است و جز افسوس و پشيمانى ازكرده خويش چاره اى ندارد اعمال ننگين و پرونده سياهش را در مقابل ديدگانش قرار مى‏دهند و او را به سوى محكمه حساب مى‏رانند. قرآن در اين باره مى‏فرمايد: «يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ أَمَداً بَعيداً ...» «2»روزى كه هر كس كارهاى نيك و كارهاى بد خود را در برابر خود حاضر مى‏بيند، آرزو كند كه اى كاش ميان او و كردار بدش فاصله‏اى زياد بود ....كسانى كه در دنيا اعمال نيك و واجبات را ترك كردند و از شيطان پيروى نمودند، در پيشگاه الهى سرافكنده و پشيمان هستند. قرآن در بيان حالات آنها مى‏فرمايد:
«وَ لَوْ تَرى‏ إِذِ الُمجْرِمُونَ ناكِسُوا رُوُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ، رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنونَ» «1»اگر ببينى كه حال گنهكاران را كه چگونه در پيشگاه پروردگارشان سر به زيرند (و با حسرت گويند:) پروردگارا اينك عذاب و شكنجه تو را ديديم و نفهميديم، ما را به دنيا بازگردان تا از اين پس نيكوكار و مطيع شويم كه هم اينك به يقين رسيديم.ولى بازگشتى در كار نيست، هر كس در دنيا عمل شايسته انجام داده و به بندگى خدا مشغول بوده سعادتمند است و كسانى كه از عبادت خدا و اطاعت او سرپيچى كردند، بايد رسوايى و درماندگى آن را نيز تحمل كنند.