ح- بدگمانى‏
سوء ظن (به خدا و خلق) هفتمين آفتى است كه تار و پود عبادت را از هم مى‏گسلد. عابد بايد با دلى پاك، صاف و خالى از گمان بد و كينه، به عبادت برخيزد، زيرا دل بدگمان و پرخيال نه تنها حق عبوديّت خدا را ادا نمى‏كند، بلكه سبب فساد عبادت نيز مى‏گردد، چنان كه امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «إِيَّاكَ أَنْ تُسى‏ءَ الظَّنَّ فَإِنَّ سُوءَ الظَّنِّ يُفْسِدُ الْعِبادَةَ وَ يُعْظِمُ الْوِزْرَ» «1»بترس از اينكه بدگمان بشوى كه بدگمانى عبادت را فاسد و گناه را بزرگ مى‏كند.