ز- غيبت‏
برملا كردن عيب و كاستى ديگران در چارچوب غيبت نيز از جمله آفاتى است كه روح نيايش و پرستش را آلوده كرده، اجر و اثر آن را نابود مى‏سازد. به تعبير على عليه السلام: «إِيَّاكَ وَ الْغيبَةَ فَإِنَّها تُمَقِّتُكَ إِلَى اللَّهِ وَ النَّاسِ وَ تُحْيِطُ أَجْرَكَ» «2»از غيبت بپرهيز كه مبغوض خدا و مردمت كرده، پاداشت را نابود مى‏سازد.كسى كه بخواهد با خلوص و صفا سر بر آستان آفريننده يكتا بسايد،سزاوار نيست زبان و دهان خويش را با بدگويى به آفريدگان او آلوده سازد كه اگر چنين كند، زحمت عبادت خود را ضايع نموده است، زيرا احترام و خير خواهى مردم در طول اطاعت و عبادت خدا قرار دارد و نديده انگاشتن آن با گناه، بيشتر سازگار است تا با عبادت.