و- منّت و اذيّت‏
پنجمين آفت كه قرآن بدان تصريح كرده، منّت گذاشتن و آزار ديگران‏به خاطر عبادت است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏» «1»اى مومنان! صدقه‏هاى خويش را با منّت و آزار باطل نكنيد.
در اين آيه، منّت و اذّيت، آفت صدقه (واجب يا مستحب) شمرده شده است، ولى در قانون و مقررات اسلام موارد فراوانى وجود دارد كه منّت و اذّيت، آفت ديگر عبادات محسوب شده است، مثل: عبور كردن از زمين و مزرعه ديگران براى انجام نماز ونيمه‏هاى شب با صداى بلند قرآن و زيارتنامه خواندن و مزاحم زائران شدن، بستن راه عبور مردم براى انجام عبادت، پخش مراسم سخنرانى و سوگوارى هنگام استراحت مردم و مانند آن.مى‏توان به طور كلى اذعان كرد كه هر عبادتى توأم با اذيت ديگران يامنّت نهادن بر اين و آن باشد از نظر اسلام آفت زده و نا سالم است.