الف- شرك در عبادت
بطور كلّى، روح عبادت و پرستش خداى يگانه با شريك قرار دادن در آن ناسازگار است و اگر عابد چنين كند، هم عبادت را تباه ساخته و هم خويش را در معرض خشم خدا قرار داده است و به جاى پرواز در آسمان توحيد، در وادى شرك سقوط كرده است. به فرموده امام باقر و صادق عليهم السلام:
«لَوْ أَنَّ عَبْداً عَمِلَ عَمَلًا يَطْلُبُ بِهِ رَحْمَةَ اللَّهِ وَ الدَّارَ الْاخِرَةَ، ثُمَّ أَدْخَلَ فيهِ رِضا احَدٍ مِنَ النَّاسِ كانَ مُشْرِكاً» «1»اگر بندهاى عملى رابراى نيل به رحمت الهى و (ثواب) آخرت انجام دهد سپس خشنودى انسانى را در آن داخل كند، مشرك است.آفت شرك آن قدر خطرناك و زيان آور است كه بسان صاعقه، خرمن عمل را بكلّى مىسوزاند، بطورى كه در روز جزا اثرى از آن باقى نيست.رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: «يُنادى يَوْمَ الْقِيامَةِ: أَيْنَ الَّذينَ كانُوا يَعْبُدوُنَ النَّاسَ؟ قُومُوا وَخُذُوا اجُورَكُمْ مِمَّنْ عَمِلْتُمْ لَهُ، فَإِنّى لا أَقْبَلُ عَمَلًا خالَطَهُ شَىْءٌ مِنَ الدُّنْيا» «1»روز بازپسين (از سوى خدا) ندا مىشود: كجايند آنهايى كه مردم را مىپرستيدند؟ برخيزيد و مزدتان را از معبودان خويش بگيريد. چون من عمل مخلوط با چيز دنيوى را نمىپذيرم.
سخنسراى شيراز، اين حقيقت را ضمن تمثيلى چنين بيان مىكند: «زاهدى مهمان پادشاهى بود، چون به طعام نشستند كمتر از آن خورد كه ارادت او بود و چون به نماز برخاستند، بيش از آن كرد كه عادت او، تا ظن صلاحيّت در حقّ او زيادت كنند!ترسم نرسى به كعبهاى اعرابى كين ره كه تو مىروى به تركستان استچون به مقام (منزل) خويش آمد، سفره خواست تا تناولى كند، پسرى صاحب فراست داشت، گفت: اى پدر! بارى به مجلس سلطان در، طعام نخوردى؟ گفت: در نظرايشان چيزى نخوردم، كه به كار آيد. گفت: نماز را هم قضا كن كه چيزى نكردى كه به كار آيد!اى هنرها گرفته بركف دست عيبها بگرفته زير بغلتا چه خواهى خريدن اى مغرور روز درماندگى به سيم ودغل «2»
|