ب- منّت و آزار
يكى از نشانههاى خدمت عبادى، آن است كه شخص خدمتگزار كارهاى نيك خود را به رخِ خدمت شوندگان نكشد، برآنان منّت ننهد و اذّيت و آزارشان نرساند و گرنه عمل خويش را پايمال كرده است.
حضرت على عليه السلام مىفرمايد: «مَنْ مَنَّ بِمَعْرُوفِهِ افْسَدَهُ» «3»هر كس با كارهاى نيك خود (بر ديگران) منّت نهد، تباهش مىسازد.و در جاى ديگر خطاب به مالك اشتر و همه دولتمردان، هشدار مىدهد كه مبادا خدمات عمومى و فعاليتهاى مردم را با منّت و ... آلوده سازند: «ايَّاكَ وَ الْمَنَّ عَلى رَعِيَّتِكَ بِاحْسانِكَ ... فَانَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الْاحْسانَ» «1»مبادا با نيكى خود بر رعيّت، منّت بگذارى ... كه منّت نهادن نيكى را باطل مىكند.
|