پرهيز از انديشه هاى هوس آلود
نكته ديگرى كه اسلام در زمينه تفكّر با ديد منفى به آن نگريسته و پيروان خويش را از آن باز داشته است، انديشه هاى هوس آلود است كه علاوه بر بىثمر بودن، انسان را به واديهاى خطرناك نيز سوق مىدهند.اميرمؤمنان صلوات اللَّه عليه، انديشه غير منطقى و دور از حكمت را هوا و هوس و بىمعنى دانسته، فرمود: «الْفِكْرُ فى غَيْرِ الْحِكْمَةِ هَوَسٌ» «1»انديشه در (چيزى) جز حكمت، هوس است.نسبت به چنين انديشههايى هشدار داده مىفرمايد: «فِكْرُكَ فِى الْمَعْصِيَةِ يَحْدُوكَ عَلَى الْوُقُوعِ فيها» «2»انديشهات پيرامون گناه تو را به انجام آن مىكشاند.بنابراين، مؤمن خردمند بايد ازنظر تجزيه و تحليل ورزيده شود و عقل و انديشه خود را كنترل كرده، تنها در مسائل جدّى و سودآور به كار اندازد، تا به سعادت مادّى و معنوى دست يابد. از سوى ديگر بايد فكر خويش را از هر گونه انديشه ناشايست باز دارد و به تعبير امام على عليه السلام، همان گونه كه روزه بدنى مىگيرد، روزه فكرى هم بگيرد: «صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فىِ الْاثامِ أَفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْبَطْنِ عَنِ الطَّعامِ» «3»روزه دل از فكر گناه آلود، برتر از روزه شكم از خوردنيهاست.
|