پرهيز از انديشه هاى هوس آلود
نكته ديگرى كه اسلام در زمينه تفكّر با ديد منفى به آن نگريسته و پيروان خويش را از آن باز داشته است، انديشه هاى هوس آلود است كه علاوه بر بى‏ثمر بودن، انسان را به واديهاى خطرناك نيز سوق مى‏دهند.اميرمؤمنان صلوات اللَّه عليه، انديشه غير منطقى و دور از حكمت را هوا و هوس و بى‏معنى دانسته، فرمود: «الْفِكْرُ فى‏ غَيْرِ الْحِكْمَةِ هَوَسٌ» «1»انديشه در (چيزى) جز حكمت، هوس است.نسبت به چنين انديشه‏هايى هشدار داده مى‏فرمايد: «فِكْرُكَ فِى الْمَعْصِيَةِ يَحْدُوكَ عَلَى الْوُقُوعِ فيها» «2»انديشه‏ات پيرامون گناه تو را به انجام آن مى‏كشاند.بنابراين، مؤمن خردمند بايد ازنظر تجزيه و تحليل ورزيده شود و عقل و انديشه خود را كنترل كرده، تنها در مسائل جدّى و سودآور به كار اندازد، تا به سعادت مادّى و معنوى دست يابد. از سوى ديگر بايد فكر خويش را از هر گونه انديشه ناشايست باز دارد و به تعبير امام على عليه السلام، همان گونه كه روزه بدنى مى‏گيرد، روزه فكرى هم بگيرد: «صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فىِ الْاثامِ أَفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْبَطْنِ عَنِ الطَّعامِ» «3»روزه دل از فكر گناه آلود، برتر از روزه شكم از خوردنيهاست.