الف- ضرورت حضور
قرآن مجيد با تعابير گوناگونى از مردم مى‏خواهد كه در همه صحنه‏هاى اجتماعى حضور فعّال داشته باشند، از جمله مى‏فرمايد: «يا ايُّهَاالَّذينَ امَنُوا كُونُوا قَوَّامينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَلِلَّهِ» «1»اى مؤمنان، كاملًا به عدالت، قيام كنيد و براى خدا شهادت دهيد. «يا ايُّهَاالَّذينَ امَنُوااتَّقُوااللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ‏الصَّادِقينَ» «2»اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، تقواى الهى پيشه كنيد و با صادقان باشيد.در آخر سوره فتح (48) نيز پيروان واقعى پيامبر صلّى‏الله عليه و آله را به مزرعه‏اى سرسبز تشبيه مى‏كند كه دائم در حال جوانه‏زدن و رشد و نمو است و ضمن بالندگى و پايندگى، سبب خشم كفّار مى‏گردند. چنان كه در آيه 60 سوره انفال (8) نيز ضمن دستور آمادگى رزمى، مسلمانان را از دشمنان پيدا و پنهان، بر حذر مى‏دارد.پيام مشترك آيات ياد شده و مانند آن، حضور دائمى مسلمانان در صحنه‏هاى گوناگون سياسى- اجتماعى است، همان‏گونه كه در آيه 110 سوره آل عمران (3)- كه امّت اسلامى را با وصف «بهترين امّت مى‏ستايد- بر حضور در صحنه فرهنگى، تصريح دارد.بر اين اساس، لازمه ايمان به خدا، هشيارى، بيدارى و حضور مستمّر مسلمانان در صحنه‏هاى گوناگون اجتماعى، سياسى، نظامى و نصرت و پشتيبانى رهبر و مسؤلان مملكت در امور جارى در حد توان است و به هيچ روى نبايد مورد مسامحه و اهمال قرار گيرد، گر چه در برخى موارد به جانبازى و شهادت نيز بينجامد؛ حضرت امام حسين عليه‏السلام پيرامون اوضاع زمان خويش مى‏فرمايد: «... الا تَرَوْنَ انَّ الْحَقَّ لايُعْمَلُ بِهِ و انَّ الْباطِلَ لايُنْتَهى عَنْهُ لِيَرْغَبِ‏الْمُؤْمِنُ فى‏ لِقاءِاللَّهِ ...» «1»آيا نمى‏بينيد كه حق اجرا نمى‏گردد و جلو باطل، سد نمى‏شود؟ در چنين وضعى، مؤمن بايد مشتاق (مرگ و) ديدار خدا باشد.