4- كينه توزى و نابخردى دشمنان‏
دشمنان اسلام، طيفى نابخرد و كينه‏توزند كه از جادّه صواب منحرف گشته، كفر را بر ايمان ترجيح داده‏اند و به همين دليل نبايد با آنان رابطه دوستانه داشت گرچه خويشاوند مؤمن هم باشند: «يا ايُّهَااَّلذينَ امَنُوا لاتَتَّخِذُوا اباءَكُمْ وَ اخْوانَكُمْ اوْلِياءَ انِ‏اسْتَحَبُّواالْكُفْرَ عَلَى‏الْايمانِ ...» «2»اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، پدران و برادران خويش را- اگر كفر را بر ايمان ترجيح دادند- به دوستى نگيريد.همچنين از روى نابخردى، دين خدا را به استهزا مى‏گيرند: «يا ايُّهَاالَّذينَ امَنُوا لاتَتَّخِذُو االَّذينَ اتَّخَذُوا دينَكُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذينَ اوتُوالْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ اوْلِياءَ ...» «3»اى مؤمنان، كسانى را كه دين شما را به استهزا و بازى مى‏گيرند، از قبيل آنها كه پيش از شما كتاب دريافت كرده‏اند (اهل كتاب) و كافران را به دوستى نگيريد.چنان كه عداوت و كينه‏توزى آنان نسبت به مسلمانان محرز است و هيچ خردمندى با دشمن خويش، دوستى نمى‏كند: «انَ‏الْكافِرينَ كانُوا لَكُمْ عَدُوّاً مُبيناً» «4»همانا كافران، دشمنان آشكار شما هستند.