اصل بكلّى ممنوع‏
در اسلام، رعايت امانت، ضرورى، فراگير، هميشگى، همه جايى و مطلق است و هيچ كس به هيچ عنوان، حق پايمال كردن امانت را ندارد، حتّى اگر كافر حربى- كه سخت‏ترين دشمن دين و مسلمانان است- امانتى را به مسلمانى بسپارد، بايد به او برگرداند و در آن خيانت نورزد، چنان كه رسول اكرم صلّى الله عليه و آله، در جريان هجرت، به اميرمؤمنان عليه‏السلام مأموريت داد كه امانتهاى مشركان قريش را به آنان بازگرداند و سپس عازم مدينه شود. «2»حضرت صادق (ع) مى‏فرمايد: «اتَّقُوااللَّهَ وَ عَلَيْكُمْ بِاداءِالْامانَةِ الى‏ مَنِ‏ائْتَمَنَكُمْ فَلَوْ انَّ قاتِلَ اميرِالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ الْسَّلامُ ائْتَمَنى عَلى امانَةٍ لَادَّيْتُها الَيْهِ» «1»تقواى الهى پيشه سازيد و بر شما باد اداى امانت به امانتگذار، كه اگر قاتل امير مؤمنان (ع) هم امانتى به من بسپارد، به او رد خواهم كرد:از كلّى بودن اداى امانت، ممنوعيت كلّى و حرمت همه جانبه خيانت نيز به دست مى‏آيد، علاوه بر اينكه در شرع مقدّس بر ممنوع‏بودن مطلق آن تصريح شده است.رسول خدا (ص) خائن به مسلمانها را از زمره اسلام خارج دانسته، مى‏فرمايد: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ خانَ مُسْلِماً فى‏ اهْلِهِ وَ مالِهِ» «2»كسى كه به ناموس و ثروت مسلمانى، خيانت كند، از ما نيست.امام على عليه‏السلام، خيانت را ريشه نفاق دانسته، مى‏فرمايد: «رَأْسُ الْنِّفاقِ الْخِيانَةُ» «3»خيانت، ريشه نفاق است.چنان كه آن را ورود به مرز كفر شمرده، مى‏فرمايد: «رَأْسُ الْكُفْرِ الْخِيانَةُ» «4»خيانت، ابتداى كفر است.امام باقر عليه‏السلام نيز، مؤمن را از آلودگى به خيانت، پيراسته دانسته، مى‏فرمايد: «انَ‏الْمُؤْمِنَ لايَخُونُ» «5» مؤمن، خيانت نمى‏كند.مفهوم سخن امام اين است كه خيانت با «ايمان» سازگارى ندارد و خائن، باايمان بيگانه است.