5- ورود به دوزخ‏
با توجه به آنچه گذشت، ترديدى باقى نمى‏ماند كه حيله‏گر جز مسير دوزخ را طى نمى‏كند و مكّارى و پيمان‏شكنيهاى او، آتشى جاويد و فراگير خواهد شد كه تا ابديت، دامنگير جانش مى‏شود. حضرت على (ع) با معرفى معاويه- به عنوان جرثومه نيرنگ و تباهى- فرجام ننگين غدّارى راچنين ترسيم مى‏كند: «وَاللَّهِ ما مُعاوِيَةُ بِادْهى مِنّى‏ وَلكِنَّهُ يَغْدِرُ وَيَفْجُرُ وَ لَوْلا كِراهِيَّةُالْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ‏ادْهَى‏النَّاسِ وَلكِنْ كُلُّ غَدْرَةٍ فَجْرَةٌ وَكُلُّ فَجْرَةٍ كَفْرَةٌ وَلِكُلِّ غادِرٍ لِواءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ‏الْقِيامَةِ» «1»به خدا سوگند، معاويه از من زيركتر نيست، ولى او حيله گرى مى‏كند و عصيان مى‏ورزد و اگر زشتىِ حيله گرى نبود، من زيركترين مردم بودم، ليكن، هر حيله‏اى گناه است و هر گناهى نافرمانى و هر حيله گرى، پرچمى دارد كه روز قيامت بدان شناخته مى‏شود!روشن است كه پرچم اين‏گونه تبهكاران حيله‏گر، نشانه ورود آنها به دوزخ است، چنان كه قرآن مجيد مى‏فرمايد: «.. سَيُصيبُ‏الَّذينَ اجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَاللَّهِ وَ عَذابٌ شَديدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ» «2»بزودى كسانى كه مرتكب گناه شدند، در برابر نيرنگى كه به كار مى‏برند، گرفتار حقارت در پيشگاه خدا و عذاب شديد خواهند شد.