نيرنگ به نيرنگباز
آنچه پيرامون پرهيز از غدر و حيلهگرى و لزوم وفادارى، ياد كرديم، عام و فراگير است و در ميان همه موارد آن تنها يك استثنا وجود دارد و آن، برخورد با افراد حيلهگر و پيمانشكن است؛ كسانى كه هيچ احترامى براى ديگران و پيمانهاى آنان قائل نيستند و جز به منافع مادّى خويش نمىانديشند.به عنوان نمونه؛ نژادپرستان صهيونيست، چنين تفكّرى دارند و براى نخستين بار، قرآن مجيد پرده از انديشه پليد و شيطانى آنها برداشته، مىفرمايد: «... وَ مِنْهُمْ مَنْ انْ تَأْمَنْهُ بِدينارٍ لايُؤَدِّهِ الَيْكَ الَّا مادُمْتَ عَلَيْهِ قائِماًذلِكَ بِانَّهُمْ قالُوا لَيْسَ عَلَيْنا فِىالْامّيّينَ سَبيلٌ ...» «2»در ميان اهل كتاب، كسانى يافت مىشوند كه اگر يك دينار هم به آنان امانت بدهى، به تو باز نمىگردانند، مگر زمانى كه بالاى سرشان ايستاده باشى. اين بدان خاطر است كه آنان مىگويند: ما در برابر امّيّين (غير يهود) مسئول نيستيم.آنها بر اثر همين انديشه نژادپرستانه، هيچ پيمانى را به فرجام نمىرسانند، مگر اينكه به سودشان باشد؛ و همواره با تزوير و سالوس و سياستبازى و دغلكارى با ملتها، بويژه مسلمانان، برخورد كرده و مىكنند ... همپيمانى و وفادارى نسبت به چنين كسانى، دقيقاً برعكس فلسفه وفادارى و اهداف فضايل اخلاقى است. از اين رو، امام على عليهالسلام طى سخن حكيمانهاى مىفرمايد: «الْوَفاءُ لِاهْلِالْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَاللَّهِ وَالْغَدْرُ بِاهْلِالْغَدْرِ وَفاءٌ عِنْدَاللَّهِ» «1»وفادارى نسبت به حيله گران، نزد خدا حيله گرى محسوب مىشود، چنان كه نيرنگ به نيرنگ بازان، نزد خدا وفادارى است!پيمان شكن- هر كجا و از هر نژاد و آيينى كه باشد- حرمت و مصونيت خويش را شكسته و احترام انسانىاش را زير سئوال برده و ديگران نيز بايد آنگونه كه او مىخواهد با وى رفتار كنند؛ كه «خود كرده را تدبير نيست.»
|