ديدگاه اسلام
مكتب انسانساز اسلام بطور صددرصد با اين بلاى خانمانسوز مخالف است و آن را متضاد باايمان و اخلاق مىداند و پيروان خويش را بشدت از آن برحذر داشته و با لحن تندو تهديدآميزى به شايعه پراكنان چنين هشدار مىدهد:
«انَالَّذينَ يُحِبُّونَ انْ تَشيعَالْفاحِشَةُ فِىالَّذينَ امَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اليمٌ فِىالدُّنْيا وَالْاخِرَةِ» «1»آنان كه دوست دارند، زشتى در ميان مؤمنان شايع شود، در دنيا و آخرت عذابى دردناك دارند.با توجه به اينكه هر گناهى كه وعده عذاب در پى داشته باشد، از گناهان كبيره محسوب مىشود، «1» بطور قطع شايعهپراكنى بر ضد مسلمانان و جامعه اسلامى، گناه كبيره است كه مؤمن هرگز نبايد به آن آلوده گردد و يكى از افتخارات پيامبران و اولياى الهى آلوده نشدن به شايعهپراكنى است؛ آن بزرگواران هرگز در اين دام شيطانى گرفتار نشدند و همواره با دوست و دشمن، با صراحت و صداقت، سخن مىگفتند، گر چه در مبارزات و پيكارهاى حياتبخش خود از اصول مخفيكارى، رازدارى، غافلگيرى، تبليغات صحيح، جنگروانى و مانند آن سود مىجستند، ولى هيچگاه به نفع خود يا ضرر دشمن دست به شايعهسازى نيالودند.
امام كاظم عليهالسلام مىفرمايد:همزمان با مرگ ابراهيم- فرزند خردسال پيامبر- خورشيد نيز گرفت. مردم شايع كردند كه اين خورشيدگرفتگى به خاطر فقدان فرزند پيامبر اتفاق افتاده است! ولى رسول خدا صلّىالله عليه و آله بر منبر رفت و فرمود: «مردم! خورشيد و ماه دو نشانه از نشانههاى الهى است كه به فرمان او كار مىكنند و هرگز به خاطر مرگ و حيات كسى، گرفتگى در آنها پديد نمىآيد، پس هرگاه گرفتگى در آنها پديد آمد، نماز آيات بخوانيد.» آنگاه از منبر فرود آمد و با مردم نماز آيات خواند. «2»رهبر بزرگوار اسلام، حتى يك كلمه شايعه عليه يك نفر را ممنوع و مستحق دوزخ مىداند و مىفرمايد: «ايُّما رَجُلٍ اشاعَ عَلى رَجُلٍ كَلِمَةً وَ هُوَ مِنْها بَرىءٌ لِيُشينَهُ بِها فِىالدُّنْيا كانَ حَقّاً عَلَىاللَّهِ انْ يُدينَهُ بِها يَوْمَالْقِيامَةِ فِىالنَّارِ» «3»هر مردى كه يك كلمه عليه مرد ديگرى- كه از آن سخن مبرّاست- شايعهسازى كند، تا او را در دنيا بىآبرو كند، بر خداوند است كه در روز قيامت، آن شايعهساز را در دوزخ مجازات كند.
|