ديدگاه اسلام‏
مكتب انسان‏ساز اسلام بطور صددرصد با اين بلاى خانمانسوز مخالف است و آن را متضاد باايمان و اخلاق مى‏داند و پيروان خويش را بشدت از آن برحذر داشته و با لحن تندو تهديدآميزى به شايعه پراكنان چنين هشدار مى‏دهد:
«انَ‏الَّذينَ يُحِبُّونَ انْ تَشيعَ‏الْفاحِشَةُ فِى‏الَّذينَ امَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اليمٌ فِى‏الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ» «1»آنان كه دوست دارند، زشتى در ميان مؤمنان شايع شود، در دنيا و آخرت عذابى دردناك دارند.با توجه به اينكه هر گناهى كه وعده عذاب در پى داشته باشد، از گناهان كبيره محسوب مى‏شود، «1» بطور قطع شايعه‏پراكنى بر ضد مسلمانان و جامعه اسلامى، گناه كبيره است كه مؤمن هرگز نبايد به آن آلوده گردد و يكى از افتخارات پيامبران و اولياى الهى آلوده نشدن به شايعه‏پراكنى است؛ آن بزرگواران هرگز در اين دام شيطانى گرفتار نشدند و همواره با دوست و دشمن، با صراحت و صداقت، سخن مى‏گفتند، گر چه در مبارزات و پيكارهاى حياتبخش خود از اصول مخفيكارى، رازدارى، غافلگيرى، تبليغات صحيح، جنگ‏روانى و مانند آن سود مى‏جستند، ولى هيچ‏گاه به نفع خود يا ضرر دشمن دست به شايعه‏سازى نيالودند.
امام كاظم عليه‏السلام مى‏فرمايد:همزمان با مرگ ابراهيم- فرزند خردسال پيامبر- خورشيد نيز گرفت. مردم شايع كردند كه اين خورشيدگرفتگى به خاطر فقدان فرزند پيامبر اتفاق افتاده است! ولى رسول خدا صلّى‏الله عليه و آله بر منبر رفت و فرمود: «مردم! خورشيد و ماه دو نشانه از نشانه‏هاى الهى است كه به فرمان او كار مى‏كنند و هرگز به خاطر مرگ و حيات كسى، گرفتگى در آنها پديد نمى‏آيد، پس هرگاه گرفتگى در آنها پديد آمد، نماز آيات بخوانيد.» آنگاه از منبر فرود آمد و با مردم نماز آيات خواند. «2»رهبر بزرگوار اسلام، حتى يك كلمه شايعه عليه يك نفر را ممنوع و مستحق دوزخ مى‏داند و مى‏فرمايد: «ايُّما رَجُلٍ اشاعَ عَلى رَجُلٍ كَلِمَةً وَ هُوَ مِنْها بَرى‏ءٌ لِيُشينَهُ بِها فِى‏الدُّنْيا كانَ حَقّاً عَلَى‏اللَّهِ انْ يُدينَهُ بِها يَوْمَ‏الْقِيامَةِ فِى‏النَّارِ» «3»هر مردى كه يك كلمه عليه مرد ديگرى- كه از آن سخن مبرّاست- شايعه‏سازى كند، تا او را در دنيا بى‏آبرو كند، بر خداوند است كه در روز قيامت، آن شايعه‏ساز را در دوزخ مجازات كند.