برخورد جدى با سعايت‏
اين مقدار از مفاسد سعايت كه بيان كرديم، كافى است كه مديران و كارگزاران اسلامى را بر آن دارد تا علاوه بر اينكه خود را از آلودگى به آن، دور نگه مى‏دارند، با سعايتگران بدسرشت نيز قاطعانه برخورد كنند و اجازه ندهند كه اين ميكرب خطرناك در جامعه تكثير شود و شيوع يابد. براى اين كار، راههاى زير پيشنهاد مى‏شود:
1- هيچ سعايتى را نپذيرد، چه راست باشد چه دروغ. «2»
2- سعايتگران را از خود براند. امام صادق عليه‏السلام، اين سفارش را به نجاشى- والى اهواز- نمود. «3»
3- كينه سعايت شونده را به دل نگيرد و به او گمان بد نبرد و در صدد تجسّس از او برنيايد.
4- سعايت‏كننده را نصيحت كند و او را از چنين‏كار زشتى برحذر دارد واز فرجام‏آن‏بترساند.
5- در صورت لزوم، سعايتگر را تنبيه كند، چنان كه روزى سعايتگرى نامه‏اى به دست امام على (ع) داد كه در آن از شخص سعايت شده بود، امام با خواندن نامه فرمود:
«اگر راست بگويى از تو بدمان مى‏آيد و اگر دروغ بگويى، تنبيه مى‏شوى ...» «4»