ضرورت كنترل زبان‏
آنچه ياد شد، تنها روزنه‏اى به بديها و زيانهاى بدزبانى مى‏گشايد و همين مختصر نيز، ضرورت كنترل زبان را قطعى مى‏كند، بويژه در عرصه سياست كه انسان با دشمنان دين و ملّت از يكسو و رقيبان داخلى از سوى ديگر در كشاكش و اصطكاك است زمينه سركشى زبان بيشتر نمودار مى‏شود.انسان مؤمن، در هر پست و موقعيتى و در حشر و نشر با همه افراد، بايد زبانى نرم، راستگو و منطقى داشته و به هيچ عنوان به بدزبانى آلوده نگردد در اين زمينه مى‏توان سيره عملى رهبران معصوم را تابلو زندگى خود قرار داد كه هرگز با زبانى كه حكم خدا، حكمت، دانش، اخلاق و ... مى‏آموختند، سخن زشت و ياوه نمى‏گفتند.- رسول خدا صلّى الله عليه و آله، با تعبيرهاى زشتى چون؛ ساحر، مجنون، شاعر، كاهن و ... از سوى مشركان، مورد خطاب قرار مى‏گرفت، ولى هرگز كسى سخن زشت و ناروا- حتى در تلافى آن اهانتها- از او نشنيد، بلكه در اوج نادانى و آزار و اذيت دشمن، به آنان دعا مى‏كرد و مى‏فرمود:خدايا اين مردم را هدايت فرما، اينان نادانند. «1»- در جنگ صفّين، طرفداران نادان معاويه، در رويارويى با شيعيان، زبان به فحش و ناسزا مى‏گشودند، شيعيان نيز آهنگ تلافى داشتند، ولى امام عليه‏السلام، آنان را از اين كار جاهلانه بازداشت و فرمود:
«انّى‏ اكْرَهُ لَكُمْ انْ تَكُونُوا سَبَّابينَ» «2»من خوش ندارم كه شما دشنامگو باشيد.- نقل شده كه حضرت عيسى عليه‏السلام به خوكى برخورد و به او گفت: «به سلامت برو» گفتند: اى پيامبر خدا آيا با خوك چنين سخن مى‏گويى؟ فرمود: «من دوست ندارم كه زبانم را به سخن بد عادت دهم!» «3»- يكى از ويژگيهاى حضرت امام خمينى (ره) نيز، خوش‏زبانى، متانت و عفّت در كلام بود. او حتى با ضدّ انقلاب و دشمنان نيز جز به راستى و استوارى، سخن نگفت و هرگز سخن زشت بر زبان نراند.علاوه بر شرع مقدّس، عقل سليم نيز، فحّاشى و بدزبانى را كارى نابخردانه و زشت‏
مى‏شمرد، چنان كه حضرت على عليه‏السلام مى‏فرمايد: «مَنْ قَلَّ عَقْلُهُ ساءَ خِطابُهُ» «1»هر كس خردش كاستى پذيرد، سخن به زشتى گويد.خوشزبانى، نشانه پاكى و كمال عقل است. در اين زمينه امام صادق (ع) فرمود:
«مَنْ عَذُبَ لِسانُهُ زَكى‏ عَقْلُهُ» «2»هر كس زبانش نيكو شود، خردش پاك مى‏گردد.