2- بدزبانى در مسائل سياسى
قدرت بيان و سخن سرايى، از ويژگيهاى بسيار ارزشمند انسان است كه هرگونه پيشرفت و تكاملى كه تاكنون در جامعه بشرى پديد آمده، مرهون آن است. خداوند نيز در مقام ارجگذارى به اين پديده حياتى، ابداع و پيدايش آن را به خود نسبت داده، مىفرمايد: «خَلَقَ الْانْسانَ عَلَّمَهُ الْبَيانَ» «1» (خداوند) انسان را آفريد و بيان را بدو آموخت.انسان به وسيله اين توانايى و عضو ارزشمند آن- زبان- از فكر و اراده و تجربيات ديگران آگاه مىشود، تبادل اطلاعات مىكند، آرمان و آرزوى خود را آشكار مىسازد، ديگران را در جريان انديشه خويش مىگذارد و از رهگذر برخورد آرا و عقايد، تمدّن عظيم بشرى و فتح قلّههاى علمى مختلف را نصيب خود مىسازد؛ و به تعبير امير مؤمنان صلواتاللهعليه: «لِسانُكَ تَرْجُمانُ عَقْلِكَ» «2»زبانت، سخنگوى خردت مىباشد.همين طور زبان كليد ورود به اسلام نيز هست و تا كافرى شهادتين را بر زبان جارى نسازد، در زمره مسلمانان در نمىآيد، چنان كه وسيله تحقّق عبادات بزرگى چون نماز، حجّ، قرائت قرآن، امر به معروف و نهى از منكر، تبليغ آيين خدا، آشتى دادن ميان مردم، تعليم و تعلّم، يارى ستمديدگان و ... نيز مىباشد.در وادى سياست نيز، زبان نقش ارزشمندى در پيشبرد مقاصد انسانى، سامان دادن به كارها، توجيه برنامهها، مقابله با دشمنان، تبادل نظر و صدها موضوع ديگر ايفا مىكند كه همانند روز روشن است.
|