نكوهش جاه طلبى‏
جاه طلبى، برخلاف نظام طبيعت است و به همين دليل، از سوى دين و خرد، مورد نكوهش قرار گرفته است؛ هيچ عقل سالمى نمى‏پسندد كه انسانى بدون داشتن صلاحيتهاى لازم بر ديگران رياست كند و جاه طلبان و رياست دوستان، در طول تاريخ از سوى دانشمندان و خردمندان، محكوم و توبيخ گشته‏اند؛ جلال‏الدين مولوى، رياست طلب را به روباهى تشبيه كرده كه با افتادن در خُم رنگرزى و رنگين شدن، خود را طاووس پنداشته و به فخر فروشى و برترى جويى بر همنوعان خود پرداخته است.
آن شغالى رفت اندر خُم رنگ
اندر آن خم كرد يك ساعت درنگ‏

پس برآمد پوستش رنگين شده
كه منم طاووس علييّن شده‏

چون گلستان گشته‏ام صد رنگ و خوش
مرمرا سجده كن از من سر مكش‏

كرّ و فرّ و آب و تاب و رنگ بين
فخر دنيا خوان مرا وركن دين‏

مظهر لطف خدايى گشته‏ام
لوح شرح كبريايى گشته‏ام‏

اى شغالان هين مخوانيدم شغال
كى شغالى را بود چندين جمال؟

سپس با وام گرفتن از قرآن، فرعون را مصداق بارز اين برترى طلبى معرفى كرده، مى‏گويد:
همچو فرعونى مرصّع كرده ريش
برتر از عيسى پريده از خريش «2»

او هم از نسل شغال ماده زاد
در خم مالى و جاهى در فتاد

هر كه ديد آن جاه و مالش سجده كرد
سجده افسوسيان را او بخورد

هان اى فرعون! ناموسى مكن
تو شغالى، هيچ طاووسى نكن‏


موسى و هارون چو طاووسان پرند
پرّ جلوه بر سر و رويت زدند

زشتى‏ات پيدا شد و رسوايى‏ات
سرنگون افتادى از بالايى‏ات «1»

شرع نيز بر حكم عقل صحّه گذارده و در محكوميت و نكوهش جاه طلبى با آن همصدا شده است؛ رسول گرامى اسلام صلّى‏اللّه‏عليه‏وآله دنيا دوستى و جاه طلبى را نخستين انگيزه عصيان و تمرّد در برابر خدا دانسته، مى‏فرمايد:
«اوَّلُ ما عُصِىَ اللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى‏ لِسِتِّ خِصالٍ: حُبُّ الدُّنْيا وَ حُبُّ الرِّياسَةِ ...» «2»خداوند، براى نخستين بار به خاطر شش خصلت نافرمانى شد: دنيا دوستى و رياست طلبى و ....امام صادق عليه‏السلام، جاه طلبى را مولود رذيله خطرناك حسد دانسته، مى‏فرمايد: «فَتَشَعَّبَ مِنْ ذلِكَ حُبُّ النِّساءِ وَ حُبُّ الدُّنْيا وَ حُبُّ الرِّياسَةِ» «3»شهوت پرستى، دنيا دوستى و رياست طلبى، از حسد نشأت مى‏گيرد.و در سخنى ديگر با شديدترين لحن ممكن، رياست طلب را توبيخ كرده، مى‏فرمايد: «مَلْعُونٌ مَنْ تَرَءَّسَ، مَلْعُونٌ مِنْ هَمَّ بِها، مَلْعُونٌ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ بِها» «4» كسى كه رياست طلب باشد، كسى كه براى يافتن آن تلاش كند و كسى كه هواى آن را در سر بپروراند، ملعون است.