1- خدايابى‏
رهپويى در راه حق و تقرّب به خدا اصيلترين نمود فرهنگ اسلامى است كه بايد بر مجموعه افكار، كردار و گفتار مؤمنان، حاكم باشد بگونه‏اى كه لحظه‏اى از محضر خدا خود را غايب نبيند و ضمن يقين به حضور، حتى با چشم دل خدا را ببيند؛ امام صادق عليه‏السلام، در اين باره چنين رهنمود مى‏دهد: «خَفِ اللَّهَ كَانَّكَ تَراهُ وَ انْ كُنْتَ لا تَراهُ فَانَّهُ يَراكَ فَانْ كُنْتَ تَرى‏ انَّهُ لا يَراكَ فَقَدْ كَفَرْتَ ...» «1»از خدا چنان بترس كه گويى او را مى‏بينى و اگر تو او را نمى‏بينى، او تو را مى‏بيند و اگر پندارى كه تو را نمى‏بيند، كافرى!فرهنگ «خدا خواهى» بايستى در فرد و جامعه، شب و روز، در كارهاى خرد و كلان و پيوسته رواج يابد و حركت و سكون، جنگ و صلح، سخن و خاموشى، دوستى و دشمنى و ... به دستور خدا و براى خدا باشد و بايد گفت: عصاره همه معارف اسلامى دراين كلمه جمع شده است، چنان كه قرآن مجيد اين اصل را كليد رمز فرهنگ و معارف اسلامى و نيز هدف غايى آن معرفى كرده، مى‏فرمايد: «قُلْ انَّما اعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى‏ وَ فُرادى‏ ...» «1»بگو: شما را تنها يك پند مى‏دهم و آن اينكه دو نفره يا تنهايى براى خدا قيام كنيد.