1- خدايابى
رهپويى در راه حق و تقرّب به خدا اصيلترين نمود فرهنگ اسلامى است كه بايد بر مجموعه افكار، كردار و گفتار مؤمنان، حاكم باشد بگونهاى كه لحظهاى از محضر خدا خود را غايب نبيند و ضمن يقين به حضور، حتى با چشم دل خدا را ببيند؛ امام صادق عليهالسلام، در اين باره چنين رهنمود مىدهد: «خَفِ اللَّهَ كَانَّكَ تَراهُ وَ انْ كُنْتَ لا تَراهُ فَانَّهُ يَراكَ فَانْ كُنْتَ تَرى انَّهُ لا يَراكَ فَقَدْ كَفَرْتَ ...» «1»از خدا چنان بترس كه گويى او را مىبينى و اگر تو او را نمىبينى، او تو را مىبيند و اگر پندارى كه تو را نمىبيند، كافرى!فرهنگ «خدا خواهى» بايستى در فرد و جامعه، شب و روز، در كارهاى خرد و كلان و پيوسته رواج يابد و حركت و سكون، جنگ و صلح، سخن و خاموشى، دوستى و دشمنى و ... به دستور خدا و براى خدا باشد و بايد گفت: عصاره همه معارف اسلامى دراين كلمه جمع شده است، چنان كه قرآن مجيد اين اصل را كليد رمز فرهنگ و معارف اسلامى و نيز هدف غايى آن معرفى كرده، مىفرمايد: «قُلْ انَّما اعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى ...» «1»بگو: شما را تنها يك پند مىدهم و آن اينكه دو نفره يا تنهايى براى خدا قيام كنيد.
|