اصالت عزت‏
«عزيز» از اسماى حسناى الهى است و خداوند قرآن مجيد را نيز با وصف «كتابٌ عزيزٌ» ستوده است. «4» در فرهنگ اسلام، «عزت» با «توحيد» همسان و همزاد است و عزت منهاى توحيد، چيزى جز ذلّت و خوارى نخواهد بود، چنان كه فرمود: «فَانَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَميعاً» «5»بطور قطع، همه عزت از آن خداست. بنابر اين، عزت جز در درگاه خدا يافت نمى‏شود، گرچه آن عزيز يگانه از بخشش عزت به كسانى كه با او در ارتباطند، دريغ نمى‏ورزد، از اين رو فرمود: «مَنْ كانَ يُريدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَميعاً» «1»هركس، عزت مى‏خواهد، همه عزت از آن خداست.با اينكه جمله «همه عزت از آن خداست» در دو آيه تكرار شده، ولى در آيه نخست درصدد انحصار عزت براى خداست و در آيه دوم در مقام عرضه آن به عزتخواهان است و بدون ترديد چنين تقاضايى جز از سوى مؤمنان صورت نخواهد گرفت، چرا كه كافران خدا را نمى‏شناسند تا از او كسب عزت كنند و مشركان نيز چنين درخواستى را نزد خدايان دروغين مطرح مى‏كنند، از اين رو تنها مؤمنانند كه به منبع عزت راه مى‏يابند و از او كسب عزت مى‏كنند، بدين خاطر در آيه ديگر فرمود: «... وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ» «2»عزت از آن خدا و پيامبرش و مؤمنان است.نتيجه اينكه مؤمن با داشتن شناسنامه اسلامى وهويت الهى، خواه ناخواه در مسير كسب عزت قرار دارد و از اصل عزت برخوردار است و بايد با افزايش ايمان خود، عزتش را نيز افزون كند، زيرا هرچه ايمان بيشتر باشد، قرب به سوى خدا افزونتر است و در نتيجه فاصله با منبع عزت كمتر خواهد بود.