. زكات با تعبيرهايى ديگر

خداوند در آيات ديگرى در ستايش متقين به عنوان يكى از صفات بارز و برجسته، بر

1ـ مدثر/ 40 ـ 44.
2ـ فجر/ 16 ـ 18.
3ـ ماعون/ 1 ـ 3.
? صفحه 308?
اين حقيقت تأكيد مى كند كه:
(فى اَمْوالِهمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ * لِلسّائِلِ والَْمحْرُومِ)(1).
در اموال خود، حق معيّنى براى نيازمندان و محرومان قرار مى دهند.
در اين آيات، از زكات يا صدقه، با عنوان «حق معلوم» ياد شده است اين حق معلوم، همان مقدارى است كه بايد به عنوان زكات واجب به نيازمندان داده شود و يا اعم از آن است و شامل مقدار بيش ترى نيز كه خود شخص، براى دادن صدقات مستحبى، معيّن و معلوم مى كند، نيز مى شود.
تعبير ديگر در اين باره، تعبير «اعطاء» است كه در سوره «ليل» به كار رفته است:
(فَاَمّا مَنْ اَعْطى وَاتَّقَى * وَصَدَّقَ بِالْحُسْنى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسَْرى * وَاَمّا مَنْ بَخِلَ واسْتَغْنَى * وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى)(2).
پس آن كس كه بذل و بخشش كند، تقوا پيشه سازد و به كار نيك اذعان داشته باشد، كار را بر او آسان گيريم و آن كس كه بخل ورزد، از لطف خدا احساس بى نيازى كند و كار نيك را تكذيب كند، كار را بر وى سخت كنيم.