د) غذاخوردن در خانه ديگران

در مورد خوردن از غذاى ديگران در خانه آنان، اصل كلى بر ممنوع بودن اين كار است؛ اما در بعضى موارد، كه هر چند اجازه صريحى از طرف صاحب خانه نباشد، ولى معمولا انسان علم به رضايت صاحب خانه دارد، اصل بر رضايت او از اين كار است و اگر كسى راضى نباشد، بايد آن را آشكار كند. خداوند در قرآن كريم، اين موارد را بر شمرده و مى فرمايد:
(وَلاَ عَلى أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُم أَوْ بُيوُتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوْتِ اُمَّهاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُم اَوْ بُيُوتِ اَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُم أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ اَو بُيُوتِ خَالاَتِكُمْ أَوْ مامَلَكْتُمْ مَفاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَأْكُلُوا جَمِيعَاً أَوْ أَشْتَاتاً)(1).
بر شما باكى نيست كه از خانه خود يا پدرانتان يا مادرانتان يا برادر و خواهرانتان يا عموها يا عمه هاتان يا دايى هاتان و يا خاله هاتان و يا از منزل هايى كه كليد آن در دست شما است و يا از خانه دوستتان، چيزى بخوريد. آرى بر شما باكى نيست كه دسته جمعى يا پراكنده بخوريد. مفسران گفته اند: منظور از "بيوتكم" خانه فرزندان است؛ يعنى خانه فرزندانتان به منزله خانه خودتان است.

1ـ نور/ 61.
? صفحه 263?
از اين آيه استفاده مى شود كه خويشاوندان نزديك براى استفاده از خوردنى ها در خانه يكديگر نيازى به اجازه گرفتن ندارند. هم چنين در خانه دوستان يا خانه اى كه كليدش را در اختيار انسان گذارده اند، براى خوردن، اجازه جداگانه لازم نيست. در واقع، بايد گفت كه در اين گونه موارد، اذن فحوى وجود دارد و متضمن اجازه اين گونه تصرفات هست.