لباس و مسكن در جهان ديگر
مسكن و لباس در دنيا، در اصل، براى رفع نيازهاى اوّليه انسان است و اگر نداشته باشد در برابر سرما و گرما و خطرها و آفات جوّى و نظاير آنها نمى تواند سلامتى خودش را حفظ كند و در بعضى موارد نيز اغراض ديگرى مثل تجمّل و زيبايى، از پوشش لباس دنبال مى شود.ولى التذاذ و بهره گيرى از لباس اختصاص به دنيا ندارد بلكه در عالم آخرت نيز خداوند هم لباس زيبا و مطلوب و هم مسكن و مأواى خوب و مطلوب براى مؤمن فراهم مى آورد و آيات قرآن در مواردى گواه بر اين حقيقت است.در دو آيه از آيات قرآن، خداى متعال به مؤمنين وعده داده است كه مساكن و جايگاههاى خوبى در بهشت به شما خواهيم داد. در اين دو آيه بويژه از تعبير «مسكن» استفاده شده، با آيات فراوانى كه در آنها از تعبير «جنّت و بهشت» استفاده شده است تفاوت بارز دارند. خداوند، در اين دو آيه مى فرمايد:«وَمَساكِنَ طَيِّبَة فى جَنّاتِ عَدْن.»(1)[و جايگاهها و مسكنهاى پاكيزه در بهشتى كه جايگاه و اقامتگاه براى زندگى انسان است].در اين دو آيه هم از تعبير مسكن و هم از تعبير عدن كه به معنى اقامتگاه و جاى زندگى است استفاده شده و علاوه بر آن دو از تعبير جنّات نيز كه در آيات فراوان ديگرى به كار رفته است در اين دو آيه نيز بهره گيرى شده است.در چند آيه نيز آمده است كه بهشتيان لباسهاى زيبايى دارند و از اين حقيقت با تعابير مختلف سخن به ميان كشيده يك جا مى گويد:«وَيَلْبَسُونَ ثِيابَاً خُضْراً مِنْ سُنْدُس وَاِسْتَبْرَق.»(2)[و لباسهاى سبز از جنس حريرى و ديبا مى پوشند].در جاى ديگرى مى گويد:«وَيَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُس وَاِسْتَبْرَق مُتَقابِلينَ.»(3)[لباسهايى از جنس حرير و ديبا پوشيده روبروى هم مى نشينند].و در جاى سوّمى چنين آمده است كه:«عالِيَهُمْ ثِيابُ سُنْدُس خُضْر وَاِسْتَبْرَق.»(4)[بر تنشان لباسهايى از حرير سبز و ديبا هست].از مجموعه آيات فوق مى توان دريافت كه استفاده از لباس و مسكن هم در اين جهان و هم در جهان آخرت، براى انسان پيش بينى شده است و لذّت بردن از آن مثل ساير لذّتهاى ديگر جنبه فطرى دارد. اين نيازها نيازهايى طبيعى هستند و خدا انسان را به گونه اى آفريده است كه اين نيازها را احساس مى كند و از تأمين آنها لذّت مى برد و بر عكس، اگر به اينگونه خواسته هاى خود نرسد و ما يحتاج خود را در اين موارد نيابد، متأثّر و متألّم خواهد شد و در واقع، لذّت و الم انسان، اثر طبيعى بود و نبود اين نعمتها و چيزهاى مورد نياز انسان است.
--------------------------------
1ـ توبه/ 72 و صف/ 12.
2ـ كهف/ 31.
3ـ دخان/ 53.
4ـ دهر/ 21.