الف) توجّه خداوند به روزى انسان
يك دسته از اين آيات، نعمتهاى خدا را مورد رزق و روزى انسان و خوردن و آشاميدن او مورد توجّه و يادآورى قرار داده است. بنابراين، محتواى آنها با مذموم بودن و ممنوع بودن استفاده از اين نعمتها سازگار نيست و از همين رو، هيچ نكوهشى از خوردن و آشاميدن در آنها به چشم نمى خورد.از آنجا كه تعداد اينگونه آيات زياد و تعابير آنها تا حدودى متشابه اند، در اينجا ما به ذكر برخى از اين آيات و ذكر شماره بقيّه آنها اكتفا مى كنيم:خداوند در يكى از اين آيات مى فرمايد:«اَوَلَمْ يَرَوْا اَنّا نَسُوقُ الْماءَ اِلى الاَْرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ اَنْعامُهُمْ وَاَنْفُسُهُمْ اَفَلا يُبْصِرُونَ.»(1)[مگر نديده اند كه ما آب باران را به سوى زمينهاى خشك و بى آب و علف، روان مى سازيم تا به وسيله آن كشتها را برويانيم (و مزارع را سرسبز كنيم) كه از (حاصل) آن، چارپايانشان و خودشان بخورند آيا اينها را نمى نگرند؟]در جاى ديگر مى گويد:«وَهُوَ الَّذى سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمَاً طَرِيّاً.»(2)[او همان كسى است كه دريا را برايتان رام كرد تا از درون آن گوشت تازه براى خوردن خود فراهم آوريد].
--------------------------------
1ـ سجده/ 27 و آيه 33 (يس) و آيه «لهم الارض الميتة احيينها و اخرجنا من حبّاً فمنه يأكلون» و آيه 22 بقره «وانزل من السماء ماء فاخرج به من الثمرات رزقاً لكم» و نيز آيه 32 سوره ابراهيم با همين تعبير آمده است.
2ـ نحل/ 14.

در آيه ديگرى مى گويد:«أَللّهُ الَّذى جَعَلَ لَكُمْ الأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا مِنْها وَمِنْها تَأْكُلُونَ.»(1)[خدا همان كسى است كه چارپايان را برايتان آفريد تا بر پشتشان سوار شويد و از گوشتشان بخوريد].در تعدادى از آيات با تعبير «وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الْطَيِّباتِ.»(2) [و از غذاهاى پاك و پاكيزه روزيشان داديم.] به اين لذّت و ميل اشارت دارد.
--------------------------------
1ـ غافر/ 79، مشابه اين آيه، آيه 72 سوره يس است كه مى گويد: «وَذَلَّلْنا لَهُمْ فَمِنْها رَكُوبُهُمْ وَ مِنْها تَاْكُلُونَ».
2ـ جاثيه/ 16.