ارزش اخلاقى استفاده از مركب
استفاده از مركبها و سواريهاى طبيعى و غير طبيعى، از جهت ارزيابى و ارزش گذارى اخلاقى، همانند استفاده از نعمتهاى ديگر است. يعنى، انسان در استفاده از اين نعمت نيز ـ تا وقتى كه با كمالات ديگر خود انسان مزاحمت نداشته باشد و نيز حقوق اجتماعى ديگران را از بين نبرد ـ انسان در استفاده از اين نعمتها آزاد است و هيچ اشكال و ارزش منفى در آن وجود ندارد و چنانكه قبلا گفتيم، اصولا، لذّتهاى فطرى كه يكى از آنها همين لذّت برى از سوارى و مركوب است هيچ بار ارزشى مثبت و منفى ندارد؛ ولى، در سايه انگيزه هاى خاصّى كه به آن تعلّق مى گيرد مى توانند ارزش اخلاقى مثبت يا منفى پيدا كنند.كسى كه فى المثل از مركب استفاده مى كند تا اگر مسؤوليّتى در برابر افراد جامعه دارد، آن مسؤوليّت را بهتر و سريعتر و سرحال تر انجام دهد و يا هدف الهى ديگرى داشته باشد و انگيزه او در انجام اين عمل به شكلى به خدا و دستيابى به رضايت او منتهى شود، استفاده از مركب براى او در پرتو هدف والايى كه دارد، ارزشمند است و از مطلوبيّت برخوردار خواهد بود و البته درجه ارزش كار او بستگى به شدّت و ضعف اين انگيزه و مقدار تأثيرى دارد كه بر عمل او خواهد گذارد.متقابلا كسى كه از روى تفاخر و تكاثر بخواهد از اين نعمتها استفاده كند و بدون توجّه به وضع فلاكت بار ديگران و فقر و گرسنگى و مشكلات اجتماعى ديگر، هر چندى مدل ماشين خود را عوض كند تا به رخ ديگران بكشد كه اين ما هستيم كه از اين سيستم پيشرفته ماشين يا از فلان هواپيما استفاده مى كنيم، آرى اينگونه انگيزه ها منشأ ارزش منفى استفاده از مركب مى شود.