|
درجات نيت
ارتباط «نيت» با خداوند درجات مختلفى دارد: گاهى كار بخاطر خود خداوند انجام مى‌شود و انسان صرفاً، چون خداوند را دوست دارد، كارى را كه مرضى وى باشد انجام مى‌دهد چنانكه در بعضى روايات از ائمه اطهار(عليهم السلام) وارد شده است كه:«اِنَّما اَعْبُدُهُ حُبَّاً لَهُ.» يا «اِنَّما اَعْبُدُهُ شُكراً لَهُ.»خدا را به خاطر دوستى و محبت او و يا به خاطر سپاس از او پرستش مى‌كنم. گاهى كار را براى دستيابى به نعمتهاى خداوند انجام مى‌دهد اما از آن جهت كه از ايمان به خدا سرچشمه مى‌گيرد؛ يعنى، نعمت را چون خداوند اعطاء مى‌كند و از دست خداست مى‌خواهد و براى آن كار مى‌كند. كسانى كه براى تحصيل ثوابهاى اخروى و امنيت از عذاب خدا كار مى‌كنند آن هم ارزش دارد ولى در مقايسه با كارى كه فقط براى خداوند انجام مى‌شود ارزش نازلترى دارد. خلاصه كارى از نظر اسلام ارزش دارد كه بدون واسطه يا مع‌الواسطه با خداوند رابطه پيدا كند و علت اينكه نيت، موجب ارزش كار مى‌شود، رابطه با خداست؛ زيرا، بوسيله نيت است كه اين رابطه تحقق مى‌پذيرد.
|