ترجمه
1 ـ حضرت موسى (عليه السلام) به او گفت: «آيا از تو پيروى كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و مايه رشد و صلاح است، به من بياموزى؟» ـ گفت: «تو هرگز نمى توانى با من شكيبايى كنى! ـ و چگونه مى توانى در برابر چيزى كه از رموزش آگاه نيستى، شكيبا باشى؟!» ـ حضرت موسى(عليه السلام)گفت: «به خواست خدا مرا شكيبا خواهى يافت و در هيچ كارى با فرمان تو مخالفت نخواهم كرد!».
2 ـ آيا داستان شاكيان، هنگامى كه از محراب (داود) بالا رفتند، به تو رسيده است؟! ـ در آن هنگام كه (بى مقدمه) بر او وارد شدند و او از ديدن آنها وحشت كرد، گفتند:«نترس، دو نفر شاكى هستيم كه يكى از ما بر ديگرى ستم كرده، اكنون در ميان ما به حق داورى كن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدايت كن! ـ اين برادر من است، او نود و نه ميش دارد و من يكى بيش ندارم! امّا او اصرار دارد كه اين يكى را هم به من واگذار كن و در سخن بر من غلبه كرده است!» ـ (داود) گفت:«مسلماً او با درخواست يك ميش تو براى افزودن آن به ميشهايش، بر تو ستم نموده و بسيارى از شريكان (و دوستان) به يكديگر ستم مى كنند; مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند; امّا عدّه آنان كم است!» داوود دانست كه ما او را (با اين ماجرا) آزموده ايم، از اين رو از پروردگارش طلب آمرزش نموده و به سجده افتاده و توبه كرد.
3 ـ اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهى (يونس) مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند ـ و اگر رحمت خداوند به ياريش نيامده بود (از شكم ماهى) بيرون افكنده مى شد، در حالى كه نكوهيده بود! ـ ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد!
4 ـ...پس نسبت به (تلاوت) قرآن عجله مكن، پيش از آن كه وحى آن بر تو تمام شود، و بگو: «پروردگارا! علم مرا افزون كن!».
5 ـ (آرى) انسان از عجله آفريده شده ولى عجله نكنيد، به زودى آياتم را به شما نشان
خواهم داد.
6 ـ انسان (بر اثر شتابزدگى) بديها را طلب مى كند، آن گونه كه نيكيها را مى طلبد و انسان هميشه عجول بوده است!
7 ـ آنها پيش از حسنه (و رحمت) از تو تقاضاى شتاب در سيّئه (و عذاب) مى كنند; با اين كه پيش از آنها، بلاهاى عبرت انگيز نازل شده است! و پروردگارت نسبت به مردم ـ با اين كه ظلم مى كنند ـ داراى مغفرت است; (و در عين حال) پروردگارت داراى عذاب شديد است!
8 ـ اگر همان گونه كه مردم در به دست آوردن «خوبى»ها عجله دارند، خداوند در مجازاتشان شتاب مى كرد، (به زودى) عمرشان به پايان مى رسيد (و همگى نابود مى شدند); ولى كسانى را كه ايمان به لقاى ما ندارند، به حال خود رها مى كنيم تا در طغيانشان سرگردان شوند!
9 ـ آنان مى گويند: «اگر راست مى گوييد، اين پيروزى شما كى خواهد بود؟!»...حال كه چنين است، از آنها روى بگردان و منتظر باش، آنها نيز منتظرند(تو منتظر رحمت خدا و آنها هم منتظر عذاب او!).
10 ـ پس صبر كن آن گونه كه پيامبران «اولواالعزم» صبر كردند و براى (عذاب) آنان شتاب مكن! هنگامى كه وعده هايى را كه به آنها داده مى شود، ببينند، احساس مى كنند كه گويى فقط ساعتى از يك روز (در دنيا) توقّف داشتند. اين ابلاغى است براى همگان، آيا جز قوم فاسق هلاك مى شوند؟!