5 ـ تغيير محيط
بسيارى از محيط ها به طور طبيعى غفلت زاست. مجالس غافلين و بطّالين (بيهوده كاران)، جلسات لهو و لعب، خانه هاى پر زرق و برق و اشرافى، انسان را به سوى «غفلت»مى كشاند; حتّى بسيارى از شهرها در دنياى امروز، مبدّل به كانون «غفلت» و فساد شده است.
يكى از راه هاى رهايى از چنگال «غفلت» ترك شركت در اين گونه جلسات و اماكن و هجرت از شهرهاى آلوده به فساد است; در غير اين صورت، رهايى از ديو «غفلت»بسيار مشكل است.
امام سجاد(عليه السلام) در دعاى ابوحمزه، به هنگام مناجات با خدا در بيان يكى از عوامل سلب توفيق، عرض مى كنند:«اَو لَعَلَّكَ رَأَيْتَنى آلِفُ مَجَالِسَ البَطَّالِينَ فَبَيْنى وَ بَيْنَهُم خَلَّيْتَنى;شايد مرا علاقه مند به مجالس غافلين ديدى و مرا در ميان آنها رها ساختى».
اين سخن را با حديثى از اميرمؤمنان على (عليه السلام) پايان مى دهيم: «اِحْذَرْ مَنَازِلَ الْغَفْلَةِ وَ الْجَفاءِ وَ قِلَّةَ الاَعْوَانِ عَلَى طَاعَةِ اللّهِ; از منزلگاههاى «غفلت» و خشونت و جايى كه يار و مددكارى بر اطاعت خدا نداريد، بپرهيز».(1)