عفّت در روايات اسلامى
در منابع حديثى، اهمّيّت فوق العاده اى به «عفّت» داده شده است كه به بعضى از آنها اشاره مى كنيم:
1 ـ امام اميرالمؤمنين (عليه السلام)، عفت را برترين عبادت شمرده است: «اَفْضَلُ الْعِبادةِ اَلْعِفافُ(1)» تعبير به عفت در اين جا، ممكن است به معنى وسيع آن استعمال شده و يا
ممكن است در مقابل شكم پرستى و شهوت جنسى به كار رفته باشد.
2 ـ امام باقر(عليه السلام) مى فرمايند: «مَا عُبِدَاللّهُ بِشىء اَفْضَلَ مِنْ عِفَّةِ بَطْن وَ فَرْج; هيچ عبادتى در پيشگاه خداوند، برتر از عفّت در برابر شكم و مسايل جنسى نيست»(2)
3 ـ در روايت ديگرى از آن حضرت ـ كه تفسيرى بر روايت سابق است ـ آمده است كه مردى خدمت امام(عليه السلام) عرض كرد: اعمال و طاعات من ضعيف و روزه ام كم است; ولى اميدوارم كه هرگز مال حرامى نخورده ام. امام(عليه السلام) در پاسخ فرمود: «اَىُّ الاِجْتَهَادِ اَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بِطْن وَ فَرْج; كدام تلاش در راه اطاعت خدا، برتر از عفّت در مقابل شكم و مسايل جنسى است».(3)
4 ـ امام على بن ابيطالب (عليه السلام) در اين رابطه مى فرمايند: «اِذا اَرَادَ اللّهُ بِعَبْد خَيراً اَعَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ; هنگامى كه خداوند خير و خوبى براى بنده اش بخواهد; به او توفيق مى دهد كه در برابر شكم و شهوت پرستى عفّت پيدا كند».(4)
5 ـ در حديث ديگرى كه مفضّل از امام صادق (عليه السلام)، در توصيف شيعيان واقعى نقل شده، آن حضرت چنين مى فرمايند: «اِنَّمَا شِيعَةُ جَعْفَر مَنْ عَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ وَ اشْتَدَّ جَهَادَهُ وَ عَمَلُهُ لِخَالِقِهِ وَ رَجَاءُ ثَوابِهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَاِذَا رَأَيْتَ اُولئكَ فَاُولئكَ شِيعَةُ جَعْفر; پيروان حقيقى جعفر بن محمد، كسانى هستند كه در برابر شكم پرستى و بى بند و بارى جنسى، عفت و (در راه بندگى خدا) تلاش و كوشش فراوان دارند; به ثواب او اميدوارند و از عقاب او بيمناك. (به همين دليل، پيوسته، در راه حق حركت مى كنند. هرگاه كسى را با اين صفات ببينى) آنها پيروان و شيعيان جعفر بن محمد(عليه السلام) مى باشند».(5)
6 ـ امير مؤمنان على (عليه السلام) مى فرمايند:«قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلى قَدْرِ مُرُوَّتِهِ، وَ شُجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ اَنْفَتِهِ وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَيْرَتِهِ; ارزش هر كس به اندازه همّت او و صداقت هر كس به اندازه شخصيت او و شجاعت هر كس به اندازه زهد و بى اعتنايى او به ارزشهاى مادى و عفّت هر كس به اندازه غيرت اوست».(6)
بديهى است، افراد غيرتمند راضى نمى شوند كه كسى نگاه آلوده به نواميس آنها كند; به همين دليل، نسبت به نواميس ديگران نيز حسّاسند و متعرض آنها نمى شوند.
7 ـ اين بحث را با حديثى از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) پايان مى دهيم; آن حضرت (صلى الله عليه وآله) در اين روايت ضمن بيان اين كه: «سه چيز است كه بر امّتم از آن سه بيمناكم» سوّمين آنها را «شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ; شكم پرستى و شهوت پرستى جنسى»(7) مى دانند.