ترجمه:
1 ـ و هر كس از ياد خدا روى گردان شود شيطان را به سراغ او مى فرستيم پس همواره قرين اوست ـ و آنها [= شياطين] اين گروه را از ياد خدا باز مى دارند در حالى كه گمان مى كنند هدايت يافتگان حقيقى آنها هستند! ـ تا زمانى كه (در قيامت) نزد ما حاضر شود مى گويد: اى كاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشينى بودى!
2 ـ كسى از آنها مى گويد: «من همنشينى داشتم ـ كه پيوسته مى گفت آيا (به راستى) تو اين سخن را باور كرده اى ـ كه وقتى ما مرديم و به خاك و استخوان مبدّل شديم، (بار ديگر) زنده مى شويم و جزا داده خواهيم شد؟! ـ (سپس) مى گويد آيا شما مى توانيد از او خبرى بگيريد؟ ـ اينجاست كه نگاهى مى كند، ناگهان او را در ميان دوزخ مى بيند ـ مى گويد: به خدا سوگند نزديك بود مرا (نيز) به هلاكت بكشانى! ـ و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نيز از احضار شدگان (در دوزخ) بودم!
3 ـ و (به خاطر آور) روزى را كه ستمكار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى گزد و مى گويد: «اى كاش با رسول (خدا) راهى برگزيده بودم! ـ اى واى بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم! ـ او مرا از ياد آورى (حق) گمراه ساخت بعد از آن كه (ياد حق) به سراغ من آمده بود!» و شيطان هميشه خوار كننده انسان بوده است!