سؤال
در اينجا سؤالى مطرح است و آن اين كه: در تعليمات شريعتهاى آسمانى ـ بويژه اسلام ـ نيز نسبيّت احياناً پذيرفته شده است; در مثل، اسلام دروغ را يك ضدّ ارزش و عمل غير اخلاقى مى شمرد در حالى كه دروغ براى اصلاح ميان مردم يا در مقام مشورت، ارزش و عمل اخلاقى محسوب مى شود; و مانند اين مسأله در تعليمات اسلامى كم نيست، و اين نوعى پذيرش نسبيّت در اخلاق و حسن و قبح است.