* خلاصه درس‏
دعا، به معناى خواندن، حاجت خواستن واستمداد آمده و در اصطلاح اهل شرع، گفتگو كردن با خداوند سبحان، به شكل طلب حاجت و درخواست حلّ مشكلات از درگاه او، يا به شكل مناجات و ذكر اوصاف جلال وجمال ذات پاك اوست.دعا، در اسلام گاهى به عنوان عبادت مستقل بوده و خود داراى اجر و پاداش نيك مى‏باشد و كسى كه از آن رويگردان باشد، مستحق آتش دوزخ است وگاهى نيز از آن به عنوان مقدمه و وسيله براى گره گشايى، حلّ مشكلات، درمان دردها و كليد رستگارى ياد شده است.
دعا بر دو قسم است:
1- دعاهاى غير وارد كه هر كس به هر شكل و به هر زبانى مى‏خواند و حاجتش را در پيشگاه خدا اظهار مى‏كند.
2- دعاهاى واردكه ا ز امامان معصوم (ع) رسيده است.
آن دسته از دعاهايى كه مى‏دانيم از معصوم رسيده، آنها را به قصد ورود بايد خواند، يعنى به اين قصد كه از معصوم رسيده، مى‏خوانيم وآن دعاهايى كه مدرك معتبر نداشته، بلكه خبر ضعيفى، آن را نقل كرده، آنها را به قصد رجا يعنى به اميد رسيدن به ثواب مورد نظر، بايدخواند. همچنين دعا، زيارت و اعمالى كه زمان ومكان خاصى دارد، اگر درهمان زمان ومكان خاص به جا آورده شود، به نيت ورود و در غير آن زمان و مكان، به نيت اميد ثواب بايد به جا آورده شود.