درس سوّم: حُسن خُلق‏

از آنجا كه مراد از اخلاق، مجموع ملكات و خصلتهاى باطنى است و ملكات اخلاقى نيز ممكن است، صفاتى نيك يا بد باشند، اخلاق، به تمام خصلتهاى باطنى اطلاق مى‏گردد. بنابراين، خلقهاى نفسانى دو گونه است:
1- خُلق حَسَن: يعنى خوى و طبع نيك، خُلق خوش.
2- خُلق سَيِّى‏ءْ و زشت: آن حالت نفسانى كه شخص را بر اعمال ناشايست وادار مى‏كند، خلق سَيِّى‏ء ناميده مى‏شود در اين باره پس از بيان «حسن خلق» و فضايل اخلاقى، به تفصيل، توضيح خواهيم داد.