درس سوّم: حُسن خُلق
از آنجا كه مراد از اخلاق، مجموع ملكات و خصلتهاى باطنى است و ملكات اخلاقى نيز ممكن است، صفاتى نيك يا بد باشند، اخلاق، به تمام خصلتهاى باطنى اطلاق مىگردد. بنابراين، خلقهاى نفسانى دو گونه است:
1- خُلق حَسَن: يعنى خوى و طبع نيك، خُلق خوش.
2- خُلق سَيِّىءْ و زشت: آن حالت نفسانى كه شخص را بر اعمال ناشايست وادار مىكند، خلق سَيِّىء ناميده مىشود در اين باره پس از بيان «حسن خلق» و فضايل اخلاقى، به تفصيل، توضيح خواهيم داد.
|