درس شانزدهم: گذشت عمرو اغتنام فرصت (1)

قطارى وارد ايستگاه مى‏شود. مسافرين چند دقيقه مهلت دارند كه به كارهايشان برسند. آنان كه فرصت را غنيمت مى‏شمارند. براى تهيه خوراك و غذا و نظافت و نماز و غيره مى‏شتابند و پس از انجام كارها با آرامش دل برجايگاه خود باز مى‏گردند.
ولى آنهايى كه از اين فرصت استفاده نكرده وغافل بوده‏اند يا به كارها نمى‏رسند يا از قطار عقب مى‏مانند. پس از حركت قطار پشيمان مى‏شوند و پشيمانى سودى نخواهد داشت.
انسانها در اين دنيا مسافرانى هستند كه مقصد شان آخرت است. عمر انسان مانند آن قطار سريع السيرى است كه به سرعت مى‏گذرد و اين دنيا به منزله ايستگاه كه به انسانهاى مسافر، فرصت انجام كارهاى خويش را مى‏دهد تا براى خود، براى راهى طولانى كه در پيش دارند توشه‏اى برگيرند تا فردا پشيمان نشوند. پس بايد مراقب بود و از فرصتها استفاده كرد و از تباه شدن عمر و استعداد جلوگيرى كرد. به قول سعدى:
كاشكى قيمت انفاس بدانندى خلق تادمى چند كه مانده است، غنيمت شمرند