الف- ويرانى پايههاى دين و شعاير دينى:
قرآن كريم مىفرمايد:
«... وَلَوْلا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَصَلَواتٌ وَمَساجِدُ يُذْكَرُفيهَااسْمُ اللَّهِ كَثيراً ...» «1»
اگر خدا (رخصت جنگ ندهد و) دفع شرّ بعضى ازمردم را به بعضى ديگر نكند، همانا صومعهها، ديرها و معبدهاى يهود و نصارا و مساجدى كه درآن نماز و ذكر خدا بسيار مىشود، همه خراب و ويران مىشد.
اميرمؤمنان عليهالسلام درخطاب به مردم زمان خود كه نسبت به جهاد در راه خدا سستى مىورزيدند، مىفرمايد:
«وَلَعَمْرى لَوْكُنَّا نَأْتى ما اتَيْتُمْ، ماقامَ لِلدّينِ عَمُودٌ وَلَا اخْضَرَّ لِلْايمانِ عُودٌ» «1»
به جان خودم سوگند! اگر رفتار ما (در يارى اسلام) مانند رفتار شما بود (ودر پيكار با دشمن مانند شما سستى و سهل انگارى مىكرديم) پايهاى براى دين بر قرار واستوار نمىشد و شاخهاى براى ايمان سبز و بارور نمىگرديد.
|