درس دوازدهم: پايدارى در ميدان نبرد (1)
يكى از فضايلى كه براى نيروهاى نظامى و رزمندگان اسلام بسيار آموزنده و رهگشاست، پايدارى آنان در برابر هجوم بى امان دشمن و ايستادگى در زير آتش مدام آنهاست. در زبان عربى از پايدارى به «صبر» ياد مىشود.
«صبر» خويشتن دارى و حبس نفس است بر چيزى كه شرع وعقل تقاضا مىكند يا از چيزى كه شرع و عقل، انسان را از آن نهى مىكند. «1»
علامه طباطبايى (ره) درتعريف آن مىفرمايد:
«صبر عبارت است از خوددارى از جزع و ناشكيبى و از دست ندادن امر تدبير» «2»
صبر وپايدارى، يكى ازتعاليم حياتبخش دين مقدس اسلام است كه جهادگران راه خدا را در پيروزى بر كفر جهانى استوار ومحكم مىسازد و ريشه بسيارى از ارزشها وكمالات معنوى انسان است. اهميّت اين موضوع را در سفارشهاى مكرّر خداوند به رسول گرامىاش در مىيابيم كه در موارد مختلفى آن حضرت را به صبر و پايدارى امر كرده است:
«فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ اولُواالْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ» «1»
(اى رسول ما) توهم مانند پيامبران اولواالعزم صبور باش.
«فَاصْبِرْ صَبْراً جَميلًا» «2»
(اى رسول ما) صبرى نيكو پيش گير.
در آيات فراوانى، صبر و پايدارى مورد تشويق قرار گرفته، صابران به عنوان محبوب خداوند معرفى شدهاند و نتايج شگفت آور صبرشان بيان شده است. چنان كه مىفرمايد:
«وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذينَ صَبَرُوا اجْرَهُمْ بِاحْسَنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» «3»
كسانى را كه صبر كردند پاداش نيكوتراز آنچه انجام دادهاند، مىدهيم.
«وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرينَ» «4»
خداوند صابران را دوست دارد.
|