و- چشم چرانى كردن:
على (ع) فرمود:
«لَيْسَ فِى الْجَوارِحِ اقَلُّ شُكْراً مِنَ الْعَيْنِ، فَلا تُعْطُوها سُؤْلَها فَتَشْغَلَكُمْ عَنْ ذِكْرِاللَّهِ» «1»
در بين اعضا كم سپاستر از چشم (عضوى) نيست، پس خواستههايش را به آن ندهيد كه شما را از ياد خدا باز مىدارد.
مقصود اين است كه اگر چشم انسان به هر چه بيفتد دل را به سوى آن متوجه مىسازد و هر چه در پى ديدههاى چشم و خواستههاى دل بروى سپاس و تقديرى نمىبينى، بازهم بر خواستهها افزوده مىگردد و اين كار انسان را از ياد خدا باز مىدارد. بابا طاهر مىگويد:
زدست ديده و دل هر دو فرياد
هر آنچه ديده بيند دل كند ياد
|