و- چشم چرانى كردن:
على (ع) فرمود:
«لَيْسَ فِى الْجَوارِحِ اقَلُّ شُكْراً مِنَ الْعَيْنِ، فَلا تُعْطُوها سُؤْلَها فَتَشْغَلَكُمْ عَنْ ذِكْرِاللَّهِ» «1»
در بين اعضا كم سپاستر از چشم (عضوى) نيست، پس خواسته‏هايش را به آن ندهيد كه شما را از ياد خدا باز مى‏دارد.
مقصود اين است كه اگر چشم انسان به هر چه بيفتد دل را به سوى آن متوجه مى‏سازد و هر چه در پى ديده‏هاى چشم و خواسته‏هاى دل بروى سپاس و تقديرى نمى‏بينى، بازهم بر خواسته‏ها افزوده مى‏گردد و اين كار انسان را از ياد خدا باز مى‏دارد. بابا طاهر مى‏گويد:
زدست ديده و دل هر دو فرياد
هر آنچه ديده بيند دل كند ياد