يکي ديگر ازصفات ابوالفضل که از برترين و برجستهترين صفات است، «وفاداري» است. حضرت در اين صفت، گوي سبقت از همگان ربود و رکوردي جاوداني بر جاي گذاشت و به بالاترين حد آن رسيد. نمونههاي وفاداري حضرت را در اينجا ميآوريم.
الف - وفاداري به دين: ابوالفضل العباس (عليهالسلام) از وفادارترين کسان به دين خود بود و بشدت از آن دفاع کرد. هنگامي که اسلام در خطر نابودي قرار گرفت و دشمنان کمر بستهي آن - امويان - با تمام وجود به انکار آن برخاستند و
[ صفحه 63]
شبانهروز محو آن را وجههي نظر خود قرار دادند و با آن جنگيدند، ابوالفضل به رزمگاه پا گذاشت و در راه دين خود، مخلصانه جهاد کرد تا آنکه کلمهي توحيد در زمين برقرار باشد و در آرمانهاي اعتقاديش دستانش قطع گشت و به خون خود درغلتيد.
ب - وفاداري به امت: سرور ما حضرت عباس (عليهالسلام) ميديد که امت اسلامي در زير کابوس تيرهي امويان دست و پا ميزند و زندگي مرگبار سراسر ذلت و خواري را سپري ميکند. گروهي از مجرمان اموي سرنوشت آنان را در دست گرفته، ثروتهاي آنان را به باد ميدهند، با مقدرات آنان بازي ميکنند و حتي يکي از سپاسگزاران اموي با وقاحت و بدون شرم و حيا اعلام ميکند که: «(منطقه) سواد؛ باغستان قريش است» و چه اهانتي به امت بيش از اين.
در برابر وضعيت طاقت فرسا، ابوالفضل وفاداري به امت را در قيام ديد. پس همراه با برادرش و گروهي از رادمردان اهل بيت و آزادگان دلباختهي آنان بپاخاست و شعار آزادي از يوغ بندگي امويان را سر داد و رهايي امت اسلامي از بردگي آنان را هدف خود کرد و جهادي مقدس براي بازگرداندن زندگي کريمانه براي آنان را آغاز کرد و در راه اين هدف والا، خود و تمامي بپاخاستگان به شهادت رسيدند. پس کدام وفاداري به امت مثل اين وفاداري است؟!
ج - وفاداري به وطن: سرزمين اسلامي در گرداب محنت و رنجهاي توانفرسا در ايام حکومت امويان، غوطهور بود. استقلال و کرامت خود را از دست داده بود و به باغستاني براي امويان، سرمايهداران قريش و ديگر مزدوران بدل گشته بود.
تهيدستي و فقر، همهگير و مصلحان و آزادگان خوار شده بودند و مجالي براي آزادي فکر و نظر نمانده بود. حضرت عباس تحت رهبري برادرش
[ صفحه 64]
سيدالشهداء براي درهم شکستن اين حکومت سياه و فروپاشي پايههاي آن، قيام کرد و بر اثر فداکاريهاي آنان بود که طومار حکومت اموي پس از چندي درهم پيچيده شد؛ در حقيقت بزرگترين وفاداري به وطن اسلامي همين است.
د- وفاداري به برادر: ابوالفضل پيماني را که با خداوند براي حفظ بيعت خود با برادرش ريحانهي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) و اولين مدافع حقوق مظلومان و محرومان بسته بود، بدان وفادار ماند. مردمان در طول تاريخ مانند اين وفاداري در حق برادر را نديدهاند و قطعا زيباتر از اين وفاداري در کارنامهي وفاي انساني به ثبت نرسيده است؛ وفاداريي که هر آزادهي شريفي را به خود جذب ميکند.
|