يکي ديگر ازصفات ابوالفضل که از برترين و برجسته‏ترين صفات است، «وفاداري» است. حضرت در اين صفت، گوي سبقت از همگان ربود و رکوردي جاوداني بر جاي گذاشت و به بالاترين حد آن رسيد. نمونه‏هاي وفاداري حضرت را در اينجا مي‏آوريم. الف - وفاداري به دين: ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) از وفادارترين کسان به دين خود بود و بشدت از آن دفاع کرد. هنگامي که اسلام در خطر نابودي قرار گرفت و دشمنان کمر بسته‏ي آن - امويان - با تمام وجود به انکار آن برخاستند و [ صفحه 63] شبانه‏روز محو آن را وجهه‏ي نظر خود قرار دادند و با آن جنگيدند، ابوالفضل به رزمگاه پا گذاشت و در راه دين خود، مخلصانه جهاد کرد تا آنکه کلمه‏ي توحيد در زمين برقرار باشد و در آرمانهاي اعتقاديش دستانش قطع گشت و به خون خود درغلتيد. ب - وفاداري به امت: سرور ما حضرت عباس (عليه‏السلام) مي‏ديد که امت اسلامي در زير کابوس تيره‏ي امويان دست و پا مي‏زند و زندگي مرگبار سراسر ذلت و خواري را سپري مي‏کند. گروهي از مجرمان اموي سرنوشت آنان را در دست گرفته، ثروتهاي آنان را به باد مي‏دهند، با مقدرات آنان بازي مي‏کنند و حتي يکي از سپاسگزاران اموي با وقاحت و بدون شرم و حيا اعلام مي‏کند که: «(منطقه) سواد؛ باغستان قريش است» و چه اهانتي به امت بيش از اين. در برابر وضعيت طاقت فرسا، ابوالفضل وفاداري به امت را در قيام ديد. پس همراه با برادرش و گروهي از رادمردان اهل بيت و آزادگان دلباخته‏ي آنان بپاخاست و شعار آزادي از يوغ بندگي امويان را سر داد و رهايي امت اسلامي از بردگي آنان را هدف خود کرد و جهادي مقدس براي بازگرداندن زندگي کريمانه براي آنان را آغاز کرد و در راه اين هدف والا، خود و تمامي بپاخاستگان به شهادت رسيدند. پس کدام وفاداري به امت مثل اين وفاداري است؟! ج - وفاداري به وطن: سرزمين اسلامي در گرداب محنت و رنجهاي توانفرسا در ايام حکومت امويان، غوطه‏ور بود. استقلال و کرامت خود را از دست داده بود و به باغستاني براي امويان، سرمايه‏داران قريش و ديگر مزدوران بدل گشته بود. تهيدستي و فقر، همه‏گير و مصلحان و آزادگان خوار شده بودند و مجالي براي آزادي فکر و نظر نمانده بود. حضرت عباس تحت رهبري برادرش [ صفحه 64] سيدالشهداء براي درهم شکستن اين حکومت سياه و فروپاشي پايه‏هاي آن، قيام کرد و بر اثر فداکاريهاي آنان بود که طومار حکومت اموي پس از چندي درهم پيچيده شد؛ در حقيقت بزرگترين وفاداري به وطن اسلامي همين است. د- وفاداري به برادر: ابوالفضل پيماني را که با خداوند براي حفظ بيعت خود با برادرش ريحانه‏ي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) و اولين مدافع حقوق مظلومان و محرومان بسته بود، بدان وفادار ماند. مردمان در طول تاريخ مانند اين وفاداري در حق برادر را نديده‏اند و قطعا زيباتر از اين وفاداري در کارنامه‏ي وفاي انساني به ثبت نرسيده است؛ وفاداريي که هر آزاده‏ي شريفي را به خود جذب مي‏کند.