حضرت آيتي از جمال و زيبايي بود. رخساره‏اش زيبا، چهره‏اش پرشکوه، [ صفحه 38] اندامش متناسب و نيرومند بود که آثار دليري و شجاعت را به خوبي نمايان مي‏ساخت. راويان او را خوبرو زيبا وصف کرده‏اند و گفته‏اند: «رشادت اندام و قامت ايشان به حدي بود که بر اسب نيرومند و بزرگي مي‏نشست، ليکن در همان حال پاهايش بر زمين خط مي‏انداخت». [1] . به خدا مي‏سپارمت: قلب مادر آکنده از محبت به عباس و از زندگي نزد او عزيزتر و گراميتر بود. مادر از چشم حسودان بر او مي‏ترسيد که مبادا به او آسيبي برسانند و رنجورش کنند، لذا او را در پناه خداوند متعال قرار مي‏داد و ابيات زير را درباره‏اش مي‏سرود: «فرزندم را از چشم حسودان نشسته و ايستاده، آينده و رونده، مسلمان و منکر، بزرگ و کوچک و زاده و پدر در پناه خداوند يکتا قرار مي‏دهم». [2] .