پدر بزرگوار حضرت عباس (عليه‏السلام) اميرالمؤمنين، وصي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) در مدينه‏ي علم نبوت، اولين ايمان آورنده به پروردگار و مصدق رسولش، همسر دخت پيامبرش، همپايه‏ي «هارون» براي «موسي» نزد حضرت ختمي مرتبت، قهرمان اسلام و نخستين مدافع کلمه‏ي توحيد است که براي گسترش رسالت اسلامي و تحقق اهداف بزرگ آن با نزديکان و بيگانگان جنگيد. تمام فضيلتهاي دنيا در برابر عظمت او ناچيزند و در فضيلت و عمل، کسي را ياراي رقابت با او نيست. مسلمانان به اجماع او را پس از پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) داناترين، فقيه‏ترين و فرزانه‏ترين کس مي‏دانند. آوازه‏ي بزرگيش در همه‏ي جهان پيچيده است و ديگر نيازي به تعريف و توصيف ندارد. عباس را همين سرافرازي و سربلندي بس که برخاسته از درخت امامت و برادر دو سبط پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) است.