به هر جهت شجاعت حضرت ابوالفضل عليه‏السلام مورد انکار احدي نيست بلکه دوست و دشمن او را به شجاعت ستوده‏اند و کفايت مي‏کند در اين مقام آنچه ظاهر [ صفحه 110] شد و به مرتبه ظهور رسيد از آن شير بيشه سعادت و شجاعت در ميدان کربلا در موقع مقاتله با کفره طغات و مانعين آب فرات از آنچه متمکن نشد از آن مگر وجود مبارک امام اباعبدالله عليه‏السلام و اين هم يک جهت از امتياز شجاعت ابوالفضل عليه‏السلام است بر ساير شهداء که در آن موقع متفرق نمود چهار هزار سواره و پياده را و متصرف شد شريعه فرات را و به روايت روضة الشهداء سه دفعه حمله آوردند و هر دفعه مثل شير در گله روباه افتاده ايشان را متفرق نمود و هشتاد نفر يا زياده از آن اشرار را به دارالبوار فرستاد، تا مشک را پر از آب نمود [1] و به روايت کامل التواريخ در اول روز عاشورا آن جناب ديد که اطراف خيمه از انصار خالي شد. چون نظر نمود، ديد که بيست نفر از ايشان در محاصره‏ي اصحاب عمر سعد - عليه اللعنة - گرفتار مي‏باشند. بر آنها چون شير ژيان حمله آورد و آن بيست نفر را از حصار به کنار آورد [2] .