|
اما شجاعت حضرت ابوالفضل عليهالسلام معلوم است زيرا کسي که شاه ولايت حيدر کرار تهيه و شجاعت او را از زمان تزويج مادرش فرموده و در خدمت او در خلوت و جلوت تربيت يافته و در ميادين رزم و جنگ از طفوليت همراه پدر بزرگوار بوده، چه خواهد بود و آنچه را صاحبان سير و تاريخ و ارباب کتب و مقاتل و شجاعتش نوشتهاند يکي از صد و اجمالي از تفصيل خواهد بود و در اين مختصر رساله مختصري مرقوم ميشود از منتخب طريحي و روضة الشهداء. معلوم ميشود که آن جناب در جنگها و غزوات با شجاعان محاربه و مبارزه نموده و داد مردانگي داده و در «الطود الجبل» بحار نقل فرموده:
برز کالجبل العظيم و قلبه کالطود الجسيم لانه کان فارسا هماما و بطلا ضرغاما و کان جسورا علي الطعن و الضرب في ميدان الکفار و الحروب [1] .
[به مبارزه] برخاست چون کوهي عظيم و در حالي که قلبش همانند صخرهاي محکم و استوار بود، چرا که او سواري شجاع و پهلواني دلاور بود و در پرتاب نيزه و شمشير زني در ميدان مبارزه با کفار بسيار جسور بود.
و در کتاب روضه گويد: عباس عليهالسلام مبارزي نامدار و شجاعي به غايت عالي مقدار
[ صفحه 109]
بود، جرأت و قوت از حيدر کرار عليهالسلام ميراث داشت و پيوسته در معارک مقاتله رايت نصرت بر ميافراشت در آن موقع بر مرکبي تيز پاي آهن خاي رعد صداي برق نماي سوار شده با تيغ مصري و سپر پنکي و خود رومي روي به ميدان نهاده [2] .
برقي گرفته در کف و ابري به پيش روي
ماهي نهاده بر سر و چرخي بزير ران
|