و منقول است: کسي که چاه بکند تا آب آن را بيرون آورد و آن را براي مسلمانان بذل کند، ثواب هر که از آن وضو گيرد و نماز بخواند براي او نيز باشد و به عدد هر جنبنده از انسان و حيوان که از آن آب بخورد ثواب هزار بنده آزاد کردن به او عطا فرمايند و به عدد ستارگان به شفاعت او داخل بر حوض قدس شوند. گفتند: چيست حوض قدس؟ سه مرتبه فرمود: حوض من [1] از اين بيانات شريفه در خصوص آب دادن معلوم مي‏شود يک خصوصيتي در آب هست که در ساير چيزها نيست. و من الماء کل شي‏ء حي [2] از خصايص آب هست. تمام جانداران در آب حقي دارند که جميع نهرها اگر چه مالک معيني داشته باشند و بداني هم هر يک راضي نيست مالک حقيقي آن قرار داده که تشنگان از اين آب بخورند و از خصوصيات آب آن است که هر جگر تشنه را سيراب کردن اجر دارد. چنانچه در کتاب وافي نقل فرموده از حضرت صادق عليه‏السلام قال من اشبع مؤمنا وجبت له الجنة و من اشبع کافرا کان حقا علي الله ان يملأ جوفه من الزقوم مؤمنا کان او کافرا [3] يعني فرمود کسي که سير کند از طعام مؤمني را بهشت او را واجب شود و کسي که کافري را سير کند سزاوار است بر خدا که شکم طعام دهنده را پر از زقوم جهنم نمايد، خواه اطعام کننده مومن باشد يا کافر ولکن به کافر آب دادن ثواب دارد. راوي مي‏گويد که من هم کجاوه و محمل حضرت صادق عليه‏السلام بودم در راه مکه، ديدم شخصي افتاده در زير سايه درخت مغيلان. حضرت فرمود: برو ببين مبادا از تشنگي افتاده باشد. مي‏گويد پياده شدم و رفتم عرض کردم: يابن رسول الله او نصراني است. تشنه شده و افتاده است. فرمودند: آبش بده و فرمود: لکل کبد حراء اجر [4] هر جگر تشنه را آب دادن اجر دارد. پس مسلمان به کافر آب بدهد اجر دارد و کافر هم به مسلمان آب دهد اگر چه به تخفيف عذاب باشد اجر دارد. منقول است حضرت رسول صلي الله عليه و آله وضو گرفت. گربه‏اي از آن طرف گذشت و نگاه به آب کرد. فرمود: معلوم مي‏شود تشنه است. آب را نزد گربه گذاشت و آن آب خورد، پس از باقيمانده‏ي آن آب وضو گرفت. پس چون [ صفحه 102] اين است اجر آب دادن و سيراب کردن تشنه و آن اندازه در اخبار و سنت تاکيد شده، حضرت ابوالفضل عليه‏السلام اهتمام فرموده در اين سنت و اين عمل خير که آن جناب را سقا و ابوالقربه گفتند [5] و از انتشار اين لقب و کنيه مکشوف مي‏شود که آن حضرت مراقبت بسيار داشته براي آب دادن تشنگان و دائما قربه و مشک آبي در آن هواي گرم عربستان که آب دادن را بيشتر اجر و ثواب است همراه داشته براي درک اين ثواب عظيم، بطوري که آن جناب ملازم بوده قربه را و آن قدر اهميت داشت نزد آن حضرت که عاقبت دستها بلکه جان شريف خود را وقايه و فدا قرار داد و حق سعي را بجا آورد که مشک آبي را به تشنگان از اولياي خدا برساند و ظالمان کوفه و شام نگذارند و به درجه‏ي رفيعه‏ي شهادت رسيد و در کتاب عمدة الطالب فرمود که سقا گفتن حضرت ابوالفضل عليه‏السلام براي آن است که آن حضرت به طلب آب رفت، اگر چه نتوانست که آب را به خيمه‏ها برساند و در کنار شريعه به فيض شهادت فايز شد [6] .